Triada Virchova - trzy przyczyny zakrzepicy i zakrzepowego zapalenia żył

Triada z Virchow nazywa się teorią zakrzepicy i rozwoju zakrzepowego zapalenia. Zgodnie z koncepcją lekarza

Virchow wobec zakrzepicy i choroby zakrzepowe korpusu rozciąga się trzy główne etapy:

• szkody wewnętrzną ścianę żył;
• zmniejszenie prędkości przepływu krwi żylnej;
• wzrost krzepliwości krwi.

pierwszy punkt - uszkodzenie ściany naczyniowej

uszkodzenie naczyń wymaga tworzenia się skrzepu, który chroni organizm przed krwawienia. Aby utworzyć skrzeplinę, potrzebne są specjalne czynniki, które powodują krzepnięcie krwi.

W tym przypadku procesy fibrynolizy są hamowane. Jeśli naczynie zostało uszkodzone w stresującym stanie, możliwe staje się tworzenie skrzepliny z powodu uwolnienia adrenaliny do krwi.

Krok drugi - naruszenia krzepnięcia

krwi we krwi występuje nadmierna ilość tromboplastyny ​​i trombiny, które nazywane są również prozakrzepowych. Zakrzepica zmniejsza aktywność przeciwzakrzepową.

Szybka wewnątrznaczyniowa koagulacja krwi staje się możliwa dzięki znacznemu napływowi czynników krzepnięcia do naczynia. Reakcje w naczyniu dzieli się na 2 typy: lokalne i uogólnione.

końcowy etap -

spowalnia przepływ krwi w trzecim etapie, który charakteryzuje się triadą Virchow zostaje spowolnienie przepływu krwi, po czym na naruszenie.

Zakrzepica przechodzi przez 2 fazy. Faza komórkowa( obejmująca apsyję, agregację i aglutynację płytek) rozpoczyna się zmianą potencjału elektrycznego ściany naczynia. Następnie komórki krwi zmieniają swój ładunek. Płytki krwi w tym przypadku uzyskują zdolność do agregacji adhezyjnej. Następna faza to osocze.

Zerwany skrzeplina może zakłócać przepływ krwi lub całkowicie zatamować naczynie. Jeśli pacjent nie otrzyma niezbędnego leczenia, rozpoczyna się martwica tkanek. Szczególnie niebezpieczny nie jest nawet sam zakrzep, ale infekcja, której może towarzyszyć jej wygląd.

Po zniszczeniu zakrzepu zainfekowane elementy mogą rozprzestrzeniać się przez układ krwionośny. W tych miejscach, w których przebywają, pojawiają się ropnie.

Czym jest zator?

Termin ten odnosi się do zatkania naczyń przez zator, który przynosi prąd limfy lub krwi. W zależności od rodzaju zatorów, odróżnia gatunki endogenne i egzogenne. Istnieje również klasyfikacja na podstawie lokalizacji. Obejmuje to zatorowość układu żyły wrotnej, zatorowość dużych lub małych kręgów krążenia.

Zatorowość powietrzna ma pochodzenie egzogenne. Występuje w przypadku uszkodzenia dużych żył.Ciśnienie powinno być bliskie zeru lub ujemne. Ma to samo pochodzenie i zator gazowy. Występuje w przypadku beztlenowej gangreny i kesonu.

Zator endogenny powstaje w wyniku rozłączenia zakrzepu, gdy jest ropny lub aseptyczny. Ponadto rozróżnia się następujące typy zatorowości:

1. Tissue .Występuje, gdy występują urazy tkanek. Szczególnie niebezpieczny jest ten gatunek dla tych, którzy mieli nowotwór złośliwy. Zator w tym przypadku prowadzi do powstania przerzutów.
2. Paradoksalny .Występuje, gdy nie występują przegrody międzykomorowe i międzyprzedsionkowe.
3. Fatty .Gdy wątroba jest uszkodzona, tkanka macicy i podskórnych i szpiku kostnego w krwi może się kropelek tłuszczu, co prowadzi do skurczu naczyń krwionośnych.

Konsekwencje

Jedną z możliwych konsekwencji jest niedokrwienie mięśnia sercowego. Staje się to możliwe dzięki okluzji tętnicy wieńcowej. Niedokrwienie mięśnia sercowego prowadzi do zatrzymania czynności kardiomiocytów z powodu braku tlenu, co z kolei prowadzi do zawału mięśnia sercowego.

Udar może być również konsekwencją blokady naczynia. Jest związany z niedokrwieniem, krwotokiem itp. W takich przypadkach skrzepy zwykle pojawiają się obok blaszek miażdżycowych. Przy stopniowym blokowaniu tętnicy rozwój choroby przebiega wolniej.

Embolizm prowadzi do zaburzeń troficznych, które następnie prowadzą do zgorzeli, jeśli pacjent cierpi na cukrzycę lub miażdżycę.Niemniej jednak w większości przypadków można uniknąć takich konsekwencji, ponieważ drożność statku stopniowo przywraca.

Cechy profilaktyki i leczenia

Należy zauważyć, że stosowanie heparyny nie jest w stanie zmniejszyć śmiertelności wśród pacjentów z zakrzepami. Ryzyko zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej można zmniejszyć, ale prawdopodobieństwo krwawienia dramatycznie wzrasta. Oznacza to, że stosowanie heparyny nie daje koniecznych efektów klinicznych lub jest całkowicie nieobecne.

Mechanicznym metodom leczenia nie należy również dawać szczególnych nadziei. Pacjentom stosującym insulinę na ogół nie wolno ich stosować.

Udowodnienie nieefektywności heparyny było możliwe przy pomocy pacjentów po operacji. Aby uniknąć możliwych komplikacji, konieczne jest przeprowadzenie analizy korzyści i ryzyka jednej lub drugiej metody, ponieważ wszystkie leki przeciwzakrzepowe prowadzą do zwiększonego ryzyka krwawienia.

Na przykład w przypadku migotania przedsionków ryzyko można obliczyć na podstawie dodatkowych czynników. Jeśli pacjent cierpi na nadciśnienie i jest osobą starszą, niebezpieczeństwo jest znacznie zwiększone. Stosowanie warfaryny jest również jednym z czynników, których należy się obawiać.

Szczególną uwagę zwraca się na środki profilaktyczne podejmowane w odniesieniu do pacjentów cierpiących na zakrzepicę.

Mechaniczna kompresja cieląt stosowana jest w przypadkach, gdy pacjent niedawno cierpiał na zakrzepicę żył głębokich lub gdy pacjent jest przeciwwskazany we wszystkim innym. Jeśli pacjent wszedł do operacji, to po nim pończochy uciskowe są używane w okresie rehabilitacji.

Heparyna drobnocząsteczkowa jest stosowana w takich przypadkach jak chirurgia ortopedyczna, długotrwała nieruchomość lub ciężka choroba .Heparyna drobnocząsteczkowa jest również często stosowana przez pacjentów, którzy nie cierpią na choroby chirurgiczne.

Jedną z najczęściej stosowanych metod terapii w żyle dolnej dolnej jest filtr żylny( lub filtr cava).Wysoką skuteczność profilaktyczną wykazał preparat Polikozanol. Dawkowanie powinno wynosić co najmniej 10 i nie więcej niż 20 mg na dobę.

Skuteczność polikozanolu wykazano w badaniach przeprowadzonych przez kubańskich naukowców.

Pacjenci cierpiący na zakrzepicę nie powinni spożywać pokarmów bogatych w cholesterol. Leki stosowane w celach leczniczych obejmują:

1. Żywice i fibraty .
2. Kwas nikotynowy .
3. Statyny .
4. Inhibitory wchłaniania cholesterolu w jelicie .Takie leki obejmują polikozanol. Preferowany jest ten lek przez ekspertów, ponieważ nie zmienia on krzepliwości krwi.
5. Anticoagulants .Leki znacznie zmniejszają ryzyko zakrzepicy. Jednak ich stosowanie nie wyklucza skutków ubocznych. Aby uniknąć nieprzyjemnych konsekwencji, konieczne jest kontrolowanie wielkości INR.Jeśli pacjent jest przytomny i zdolny do samoopieki, kontrola jest również możliwa w domu.

W rozpoznawaniu zakrzepowego zapalenia żył zaangażowane w różne metody określania szybkości krzepnięcia krwi. Może to być trombikinografia, tromboelastografia, test czasu protrombinowego, test generacji trombiny, itp.