Wady uzębienia i ich klasyfikacja według różnych autorów

Ludzie w każdym wieku mają pewne wady uzębienia. To zdanie odnosi się do przypadków, gdy dana osoba nie ma jednego lub więcej zębów, gdy są one umieszczone w nienormalnym położeniu, są przesunięte, skręcone, a także, gdy obserwuje się okluzję.

Często u jednego pacjenta obserwuje się jednocześnie kilka wad uzębienia.

Zhuleva Dlaczego klasyfikacja?

Odkąd 19 wieku, wielu dentystów są zaskoczony pytaniem tworzenia pewnej klasyfikacji wszystkich głównych rodzajów wad uzębienia w celu opracowania uniwersalnego podejścia do ich badania i dobór właściwych i skutecznych terapii. Klasyfikacja

pozwala szybko i dokładniej określić rodzaj istniejącego defektu, wybrać najlepszy sposób leczenia, na przykład najbardziej odpowiedni wariant protezy w konkretnym przypadku.

Jest to bardzo trudne i ważne zadanie, ponieważ jeśli nie weźmiesz pod uwagę charakteru odchylenia, możesz na przykład zakłócić prawidłowe funkcjonowanie uzębienia po protezie.

Często zdarza się, że po słabej jakości leczenia ortodontycznego obciążenia na zęby i są nierównomiernie rozłożone, a także będąc blisko wspieranie tkanki miękkie, stale przeciążony, co może powodować inne problemy.

Aby uniknąć komplikacji i osiągnąć maksymalną skuteczność leczenia, czołowi stomatolodzy opracowali i usystematyzowali wszystkie patologie ortodontyczne według klas i podklas.

Najczęstszą we współczesnej stomatologii jest klasyfikacja defektów uzębienia przez Kennedy'ego, Betelmana i Gawriłowa. Popularna jest także systematyzacja Eichnera, Zhuleva, Oksmana i kilku innych lekarzy. Wybór

protez dentystycznych nie jest łatwe - gatunki zaślepiony. ..

Klasyfikacja

Kennedy Edward Kennedy - amerykański lekarz, który był jednym z pierwszych, którzy przeprowadzają dość skomplikowaną operację w celu korekcji wad zgryzu.

Dzięki rozległemu doświadczeniu w pracy praktycznej zdecydował się podzielić wszystkie najbardziej powszechne anomalie zębowopęcherzykowe na 4 klasy, a także trzy podklasy.

Kennedy zaoferował swój system w 1921 roku i od tego czasu jest on najczęściej używany i uznawany przez wszystkich światowych ekspertów.

Pierwsza klasa zawiera defekty, gdy osoba nie ma żujących zębów po obu stronach łuku. Oprócz głównej klasy 1 ma 3 dodatkowe podklasy:

• brak zębów nie tylko na bokach linii zębów, ale w innym miejscu w jednym miejscu;
• brak niektórych zębów w 2 miejscach( bez pozycji bocznych);
• Brak zębów w aż 3 miejscach poza główną stroną żucia.

główną opcją protezy do leczenia zaburzeń z pierwszej grupy działa jako tzw labilny montażu, który dostarcza narzędzi do zainstalowania brakujących zębów, które powinny uzupełniać uszkodzonego rząd zębów.

Druga klasa Kennedy obejmuje przypadek jednostronnego defektu w połączeniu z utratą dalszego wsparcia. Podklasy są tutaj dokładnie takie same jak w poprzedniej wersji: pierwsza oznacza obecność jednego utraconego zęba, oprócz głównej defektu, druga - dwie, trzecią - trzecią.

najlepszy sposób korekcji - stosowanie mocowania protezy podniebiennej stronie zdrowych zębów, a także ustalania ruchliwy typ skąd wady bezpośrednio.

Trzecia klasa obejmuje jednostronne naruszenie, ale obecne jest wsparcie dystalne. Podklasy są takie same jak w poprzednich wersjach. Najlepszym rozwiązaniem do leczenia jest specjalna proteza mostkowa z usuwalną strukturą za pomocą zacisków podtrzymujących.

Czwarta klasa nie ma podklas i zajmuje się przypadkiem, w którym nie ma przednich zębów w przedniej części uzębienia. Najlepsza opcja leczenia jest taka sama jak w trzeciej klasie - instalacja protezy mostkowej z klamrami podtrzymującymi.

Systematyzacja według Eichnera

Prostsza wersja podziału nieprawidłowego rozwoju zębopłytkowego niż poprzednia. Eichner zasugerował, że w łuku zębowym człowieka istnieją cztery tak zwane strefy ochronne, zwane trzonowcami i przedtrzonowcami dla prawej i lewej strony. Są odpowiedzialni za utrzymanie wysokości międzypęcherzykowej. W przypadku defektów

zęby, mogą być podzielone trzy takie grupy:

• pierwszej grupie - obejmuje wierszy, które mają zęby antagonistów we wszystkich czterech obszarach przedtrzonowych cząsteczkowej i;
• druga grupa W - w niektórych strefach ochronnych nie ma zębów, może dotyczyć zarówno jednej strefy, jak i kilku naraz;
• trzecia grupa z - we wszystkich 3 strefach antagoniści zębów są traceni. System

Gavrilov Gavrilov Jewgienij jest starszy pracownik naukowy ZSRR, doktor nauk medycznych, który również rozwinął swój system klasyfikacji wad uzębienia. W swojej pracy starał się osiągnąć nie tylko piękny wygląd zębów, ale także pełne przywrócenie ich funkcjonalności, a także prawidłową dystrybucję ładunku między wszystkimi częściami uzębienia. Klasyfikacja

Gavrilova wskazuje na obecność wad takich odmianach:

• jednostronne i dwustronnych rzędy zębów na końcach istniejących nerek( przypadek, gdy uszkodzone lub brakujące zęby są duże skrajnych lub jednej lub po obu stronach);
• to rzędy jednostronne i dwustronne, w których występują wady boczne( w tym przypadku występują problemy z bocznymi zębami po jednej lub obu stronach);
• defekty na przednich zębach;
• połączono wersję gdy oznaki niektóre lub wszystkie z wyżej wymienionych grupach( ubytki bocznych zębów i z przodu, z tyłu i z boku, duża, przedniej i tylnej);
• wyróżnia się również wariantem z pojedynczymi konserwowanymi jednostkami stomatologicznymi, czyli w rzeczywistości pełnym adentium.

klas i podklas Betelmana

Betelman dentysta zaproponował metodę określania wymagane do zainstalowania protezy w tych lub innych wad. Podzielił wszystkie szczęki na dwie duże grupy, z których każda z kolei składa się z dwóch podklas.

Klasyfikacja Betelman wygląda następująco:

1. Pierwsza klasa - występują defekty w uzębieniu z jedną lub kilkoma wadami końcowymi. Oznacza to, że zęby problemowe znajdują się na końcach rzędów. W związku z tym, istnieją dwie podklasy podklasy 1 - w serii jest tylko jednostronne wada zacisk 2 Division - pacjent jest dwustronny wada zaciskowej.
2. Druga klasa - obserwuje się jeden lub więcej z dołączonych defektów. W zestawie znajdują się zęby końcowe, ale brakuje tych, które znajdują się w innych częściach rzędu.1 podklasa drugiej klasy oznacza obecność jednego lub więcej zawartych defektów, w których nie ma więcej niż trzech sąsiednich zębów;2 podklasa obejmuje defekty, w których występuje jedno lub więcej uszkodzeń o 3 lub więcej długościach uzębienia.

Takie podejście jest prostsze niż w tym samym Kennedy'ego, ale dobrze układa typowe odchylenia w uzębieniu konstrukcji.

Funkcje systemu Zhuleva

Zhulev PL - przedstawiciel profesora Niżny Nowogród Akademii Medycznej, którzy w 1989 roku przedstawienie swojej wersji systematyzacji dentoalveolar nieprawidłowości. Jego system składa się z pięciu klas:

• klasa 1 - pojawiły się pęknięcia w jamie różne wgłębienia i zagłębienia;
• 2 klasa - pojawiające się ubytki w pęknięciach, a także dolne zęby przednie;
• 3 klasa - ubytki dostępne na powierzchni zęba przedniego lub bocznego;
• 4 klasa - ubytek w odcinku szyjnym lub pridegreevoy;
• 5 klasa - kombinowane przypadki, w tym warianty mieszane z wcześniej określonych problemów.

Istnieje wiele innych, mniej znanych klasyfikacje klas, ale są one dość rzadkie, jak systemy Kennedy wymienione powyżej, Gavrilova i kilku innych lekarzy całkiem dobrze poradzić sobie z zadaniem - aby wybrać najbardziej odpowiednią protezę dla typowych wspólnych dentoalveolar wad.

Używanie takich dentystów systemy znacznie ułatwić życie dla siebie i dla pacjenta, i może wybrać najbardziej optymalny wariant zainstalowany protezę, która będzie do maksimum, aby wziąć pod uwagę cechy anatomiczne konkretnej osoby.

Oczywiście, każdy przypadek jest wyjątkowy i przewidywać wszystkie możliwe kombinacje pierwotnego wariancji nie jest łatwe, ale w większości przypadków, system klasyfikacji całkiem dobrze rozwiązać problem dentysty.