Choroby powodujące zwiększoną lepkość śliny i ich leczenie

Ślina jest jednym z najważniejszych płynów wydzielniczych wytwarzanych przez organizm. Zdrowa osoba wytwarza do 2 litrów śliny dziennie. W przypadku problemów zdrowotnych można zaobserwować wzrost stopnia lepkości śliny: staje się gruby i lepki, w niektórych przypadkach pojawia się biała piana i śluz.

Takie objawy wymagają szczególnej uwagi. Konieczne jest jak najwcześniejsze ustalenie przyczyn ich pojawienia się i rozpoczęcie leczenia.

Oznaczanie stopnia lepkości

Podwyższony poziom lepkości płynu ślinowego można określić na podstawie subiektywnych odczuć. Ale aby potwierdzić diagnozę, powinieneś przejść badanie laboratoryjne. W tym celu stosuje się wiskozymetr.

W domu możesz użyć mikropipety. Algorytm działania:

1. Najpierw do pipety pobiera się 1 ml wody, trzyma w pozycji pionowej i monitoruje ilość płynu, która wypłynie z pipety w ciągu 10 sekund. Procedurę powtarza się 3 razy, a wyniki są zapisywane.
   instagram viewer
2. Oblicz średnią objętość wyciekającej wody: dodaj wszystkie wyniki i podziel uzyskaną liczbę przez 3.
3. Następnie tę samą procedurę należy przeprowadzić z płynem ślinowym. Sekret zbiera się rano na czczo. Wyznacz średnią objętość wyciekającej śliny według powyższego wzoru.
4. Na koniec obliczany jest stosunek średniej objętości rozlanej wody do średniej objętości wypływającej śliny. Ta liczba będzie wskaźnikiem stopnia lepkości.

W normalnym tempie liczba poziomów lepkości waha się między 1,5-4 cp (w przypadku użycia wody destylowanej).

Powoduje

Często zwiększona lepkość śliny jest sygnałem problemów zdrowotnych i towarzyszą jej inne podejrzane objawy. Po przeanalizowaniu całego kompleksu objawów możesz określić chorobę.

Awarie gruczołów ślinowych

O obecności tego rodzaju problemu świadczy pojawienie się rano gęstej śliny i pienistego śluzu. Może wystąpić lekkie mrowienie języka. Na ustach iw jamie ustnej stale występuje suchość.

Główne przyczyny nieprawidłowego funkcjonowania gruczołów ślinowych:

• choroby gruczołów ślinowych (np. świnka, Choroba Mikulicha, sialostaza, zapalenie sialadenu). W takim przypadku następuje wzrost wielkości gruczołów i ich bolesność. Zmniejsza się ilość wytwarzanej wydzieliny. Możliwe jest całkowite wygaśnięcie tej funkcji;
• mukowiscydoza - dotyczy gruczołów wydzielania zewnętrznego;
• twardzina skóry: do lepkiej śliny dodaje się objaw, taki jak proliferacja tkanki łącznej błon śluzowych;
• brak retinolu (witaminy A). Występuje wzrost objętości tkanki nabłonkowej, zatykanie światła przewodów gruczołów ślinowych;
• uszkodzenie gruczołów ślinowych, co prowadzi do pęknięcia tkanek i przewodów. Jest wskazaniem do zabiegu;
• uszkodzenie włókien nerwowych w okolicy głowy i szyi z powodu urazu lub zabiegu chirurgicznego;
• całkowite usunięcie gruczołu ślinowego (z powodu zapalenia sialoadenitis, kamicy ślinowej, łagodnego nowotworu lub torbieli);
• prawdopodobnie wygaśnięcie funkcji gruczołów ślinowych w obecności zakażenia wirusem HIV. Towarzyszy mu ogólne wyczerpanie organizmu.

Odwodnienie organizmu

Jest to druga najczęstsza przyczyna zwiększonej lepkości śliny. Rozwija się z powodu niewystarczającego zużycia wody. Stawka dzienna wynosi 1,5-2 litry płynów dziennie.

Odwodnienie może być również spowodowane intensywnym poceniem się.

Ten problem jest znany nałogowym palaczom. Doświadczają odwodnienia z powodu zatrucia. Jedyną oznaką odwodnienia może być lepka ślina.

Choroby laryngologiczne

Do tej grupy należą choroby takie jak zapalenie migdałków, zapalenie krtani, zapalenie gardła, zapalenie zatok, grypa, infekcja dróg oddechowych. W przypadku zapalenia migdałków w okolicy migdałków tworzą się grudki. W miarę rozwoju infekcji tworzą się pęcherze wypełnione ropą. Z czasem pękają, aw gardle pojawia się ból i dyskomfort. Wszystkiemu temu towarzyszy podwyższona temperatura i odwodnienie, co zmniejsza ilość wytwarzanej wydzieliny.

W przewlekłym zapaleniu zatok lepka ślina łączy się z innymi objawami: gęstą plwociną, zapachem z ust, migreną, gorączką.

Grypa i infekcje dróg oddechowych mają wszystkie znamiona przeziębienia.

Inne powody

Problem lepkości śliny może być spowodowany innymi patologicznymi lub naturalnymi procesami. Zjawisko to jest często znane kobietom w ciąży. W tym okresie zaburzona jest równowaga wodno-solna organizmu, równowaga pierwiastków śladowych oraz częstotliwość oddawania moczu.

Wzrost lepkości spowodowany jest następującymi przyczynami:

1. Zapalenie ozębnej oraz choroba przyzębia (zapalenie tkanki dziąseł). W obecności uszkodzonego nabłonka jego elementy mieszają się z płynem ślinowym i tworzą biały, gęsty śluz.
2. Obecność ostrych chorób zakaźnych: dur brzuszny, czerwonka, zapalenie wątroby.
3. Dostępność kserostomia (zwiększony poziom suchości jamy ustnej). Charakterystyczne są następujące objawy: stwardniała powierzchnia języka, nieświeży oddech, zmniejszona wrażliwość kubków smakowych, pieczenie i ból gardła. W tym samym czasie proces wydzielania śliny ustaje, a poziom jego lepkości wzrasta.
4. Grzybicze (kandydalne) zapalenie jamy ustnej. Rozwój tej choroby może mieć wiele przyczyn: obniżoną odporność, przyjmowanie antybiotyków i kortykosteroidów, kontakt domowy z nosicielem wirusa. W przypadku kandydozy występuje metaliczny smak i zapach z ust, trudności w połykaniu pokarmu, uczucie swędzenia w ustach i lepkość śliny.
5. Awarie układu hormonalnego w okresie ciąży, menopauzy, dojrzewania.
6. Niewystarczająca wilgotność powietrza. Przy deficycie wilgoci błona śluzowa szybko wysycha i rozpoczyna się proces zagęszczania śliny. Towarzyszy mu mokry kaszel.
7. Palenie. Dym papierosowy podrażnia błonę śluzową, co zwiększa ilość produkowanej flegmy. Palacze często skarżą się na uczucie obcego ciała w gardle.
8. Obecność cukrzycy.

Aby poznać dokładną przyczynę zwiększonej lepkości śliny, musisz udać się do lekarza. Zdiagnozuje i zaleci odpowiednie leczenie.

Diagnostyka

Oznaczenie źródła lepkości śliny przeprowadza się za pomocą następujących metod diagnostycznych:

• badanie i badanie anamnezy - lekarz dokładnie bada obszar brzucha, szyi, węzłów chłonnych i tarczycy;
• przeprowadzenie ogólnego i biochemicznego badania krwi, hodowli plwociny bakteryjnej;
• słuchanie stetoskopem;
• badanie pharyngoskopowe błon śluzowych;
• badanie stanu krtani za pomocą laryngoskopii;
• jeśli istnieje podejrzenie obecności patologii struktury nosa, przepisywane jest prześwietlenie;
• sprawdzenie stanu przewodu pokarmowego za pomocą ultradźwięków i FGS.

W niektórych przypadkach możesz potrzebować pomocy wąsko wyspecjalizowanych specjalistów: neurologa, otolaryngologa, onkologa, endokrynologa lub gastroenterologa.

Leczenie medyczne

Proces upłynniania powinien być złożony - przede wszystkim należy wyeliminować główną przyczynę pojawienia się patologii. Oprócz tego lekarz przepisuje leki. Wykorzystywane są narzędzia, które wykonują następujące funkcje:

• mukolityczny;
• odruch;
• resorpcyjny.

Leki mukolityczne rozrzedzają ślinę bez zwiększania jej ilości. Z ich pomocą możesz aktywować proces wydalania plwociny. Takie leki obejmują Mukaltin, Bronchikum, Linkas, Ambroxol.

Medycyna odruchowa stymuluje zakończenia nerwowe i pomaga w normalizacji procesu oddechowego. Takie leki powodują skurcze mięśni, co pomaga usunąć śluz z narządów oddechowych. Stosuje się je w połączeniu ze środkami mukolitycznymi. Leki odruchowe obejmują Alteika, Stopussin, Termopsol.

Środki resorpcyjne działają lokalnie na flegmę i ją rozcieńczają, ale zwiększa się również wielkość produkcji. Preparaty powstają na bazie jodku potasu, chlorku amonu, chlorowodorku sodu. Nie nadaje się do leczenia małych dzieci.

W przypadku, gdy dokładna przyczyna zwiększonego poziomu lepkości nie została jeszcze ustalona, ​​ale objaw powoduje dyskomfort u pacjenta, należy skonsultować się z dentystą.

Takie leczenie będzie objawowe, a jego głównym celem jest przywrócenie optymalnej konsystencji płynu ślinowego. Pokazuje zastosowanie sprayów i żeli do nawilżania jamy ustnej i picia dużej ilości płynów. Aby lepiej stymulować pracę gruczołów ślinowych, stomatolodzy zalecają żucie gumy (bez cukru) po każdym posiłku.

Wdychanie, płukanie, płukanie, kompresy, nacieranie, ćwiczenia oddechowe mogą być pomocniczymi metodami leczenia.

W przypadku obecności bardzo gęstej śliny, sialostazy lub zapalenia ślinianek (zapalenie gruczołu ślinowego) dentysta przepisuje leki stymulujące pracę gruczołów ślinowych (Galantamina, Pyrogenal, Dimexide) oraz antybiotyki (erytromycyna, Penicylina). W przypadku zaawansowanej choroby zalecana jest interwencja chirurgiczna.

Tradycyjne metody leczenia

Aby rozrzedzić ślinę, możesz użyć tradycyjnych receptur medycyny. Najskuteczniejsze terapie to:

1. Sól morska: mieszaj z wodą i płukać gardło co 2-3 godziny.
2. Szałwia: suszone liście (1 łyżeczka). l.) wlać szklankę przegotowanej wody. Domagaj się 5 minut i filtruj. Weź 1 szklankę 3 razy dziennie.
3. Kozieradka: do przygotowania naparu używa się nasion (1 łyżka stołowa. l.), które są mielone w młynku do kawy i zalać 200 ml wrzącej wody. Nalegaj przez około 7 minut. Otrzymaną objętość naparu należy wypić w ciągu dnia.
4. Ziemniaki: warzywo gotuje się i zagniata. Powstałą masę owija się gazą, a na gardło wykonuje się kompres. Utrzymuj ziemniaki w chłodzie.
5. Nagietek: Suszone ziele zalać wrzątkiem i parzyć przez 10 minut. Płukać gardło powstałym roztworem.

Należy pamiętać, że tradycyjne metody medycyny nie mogą zastąpić pełnoprawnego leczenia. Powinny być stosowane w połączeniu z lekami.

Nie stosuj samoleczenia! Skonsultuj się z lekarzem przed rozpoczęciem jakiejkolwiek metody.

Profilaktyka

Możesz zapobiec tak nieprzyjemnemu zjawisku, jak lepkość i nieprzyjemny smak śliny, jeśli przestrzegasz następujących zasad:

• pić wystarczającą ilość płynu (do 1,5 litra dziennie);
• zrezygnować ze złych nawyków (palenie, alkohol);
• zastąpić kawę zieloną herbatą;
• zainstalować nawilżacz;
• dobrze się odżywiaj: zwiększ ilość spożywanych warzyw, owoców, zbóż;
• wypłucz usta wodą i solą;
• regularnie odwiedzaj swojego dentystę i lecz na czas choroby jamy ustnej.

Zwiększona lepkość śliny wskazuje na problem zdrowotny. Te problemy mogą być często bardzo poważne. Dlatego powinieneś przejść pełną diagnozę i ustalić dokładną przyczynę. To z nią zaczyna się leczenie.

Nie możesz samodzielnie przepisywać sobie leków - powinien to zrobić lekarz. Nie nadużywaj tradycyjnych receptur medycyny: niewłaściwe przestrzeganie proporcji surowców może wywołać reakcję alergiczną i pogorszyć stan zdrowia.