Klasyfikacja i zasada działania ręcznych przyrządów do higieny jamy ustnej

Dentyści i periodontolodzy na całym świecie, mimo rozwiniętych nowoczesnych technologii, korzystają z instrumentów ręcznych. Zastosowanie profesjonalnego urządzenia stomatologicznego jest kluczem do udanej terapii. Wybór odpowiedniego narzędzia i rozmiaru nie jest łatwym zadaniem.

Specyfikacja

Już w VII wieku używano narzędzi dentystycznych do usuwania złogów nazębnych. W XX wieku zostały już szczegółowo opisane i zyskały zasłużoną popularność. Nowoczesne urządzenia stomatologiczne są zróżnicowane pod względem konfiguracji, przeznaczenia, zastosowania, materiałów:

Instrumenty stomatologiczne są klasyfikowane według celu funkcjonalnego:

Do wstępnego badania

Badanie jamy ustnej rozpoczyna się od użycia lusterka dentystycznego. Okrągłe lustro jest przymocowane do metalowego uchwytu za pomocą drążka. Występuje w płaskich i wklęsłych kształtach. Płaski pozwala zobaczyć jamę ustną w pełnym rozmiarze, wklęsły zwiększa odbicie.

Sonda pomaga ocenić stan zębów:

• określa się ujścia kanałów korzeniowych;
• próchnicowe depresje są określane i przygotowywane;
• bolesność jest badana.

Do umieszczenia w jamie ustnej pacjenta dodatkowych materiałów: podkładek, wałków, tamponów, aby w celu ułatwienia zabiegów stomatologicznych na błonie śluzowej jamy ustnej i na zębach pinceta. Z jego pomocą można również wprowadzić medycynę rozwiązania w jamie zębowej i przyzębia, pozwala określić ruchomość zęba.

Do oczyszczania ubytków powstałych w wyniku próchnicy

Oczyszczanie ubytki z tkanek miękkich (szkliwo, zębina), resztek jedzenia, starych lub niespójnych wypełnień, nieutwardzonych osadów nazębnych, blaszek na powierzchniach proksymalnych wytwarza się za pomocą koparki.

Koniec instrumentu reprezentuje zaostrzona łyżka z prętem przymocowanym do rączki.

Do sanitacji kanałów korzeniowych

Ich główną rolą jest oczyszczanie wewnątrzkanałowe. Urządzenia różnią się kształtem, rozmiarem, materiałem, sposobem aplikacji. Zgodnie z przeznaczeniem ta klasa ma swoje własne podklasy.

Do wypełniania i odbudowy zębów

Szpatułka to metalowe narzędzie składające się z rękojeści zakończonej z obu stron płaskimi, prostokątnymi szpatułkami. Jego zakres:

• produkcja mieszanin farmaceutycznych;
• przygotowanie materiału wypełniającego;
• leki wcierające.

Kielnie stosuje się przy wciskaniu podkładek w postaci pasty we wcześniej oczyszczone ubytki próchnicowe, materiał uszczelniający nadzienia oraz zapewnienie ścisłego dopasowania do ścian wnęki w celu utworzenia wypełnień.

Różne rozmiary, jedno i dwustronne, w połączeniu z korkociągiem zapewniają dobór instrumentu dla każdego pacjenta.

Za pomocą korkociągu rozprowadź i uformuj uszczelkę, mocno dociśnij materiał, aby wykluczyć puste przestrzenie powietrzne.

Instrumentacja periodontologiczna

Ta grupa zostanie omówiona bardziej szczegółowo poniżej.

Zasady pracy z narzędziami ręcznymi

Odpowiednio dobrany pod względem funkcjonalności, kształtu i wielkości instrument stomatologa pozwala na wykonywanie różnorodnych zabiegów terapeutycznych i rekonstrukcyjnych. Specyfika każdego instrumentu stomatologicznego decyduje o jego wyłączności na użytkowanie.

Lista wymagań dla instrumentów dentystycznych:

• musi gwarantować wysoki poziom jakości procedur;
• być wygodnym dla pacjenta podczas leczenia;
• odpowiadają ergonomicznym parametrom dla dentysty podczas wykonywania różnych manipulacji.

Specjalistyczne okulary ochronne i maska ​​zapobiegają przedostawaniu się cząstek do oczu dentysty podczas zabiegów. Dobre oświetlenie podnosi poziom działań specjalisty.

Prawidłowy model części roboczej, która ściśle przylega do krawędzi do powierzchni, z uwzględnieniem indywidualnych cech, zapewnia maksymalną skuteczność zabiegu usuwania płytka nazębna. Uwzględnia się ich gęstość i rozległość.

Aby wybrać wysokiej jakości i odpowiednie urządzenie dla konkretnego pacjenta, specjalista musi posiadać wiedzę i pewne umiejętności w przeprowadzaniu takich zabiegów. Ręczne aparaty stomatologiczne do higienicznego czyszczenia powierzchni zębów są zróżnicowane pod względem konfiguracji, przeznaczenia i zasad użytkowania. Rozważmy je bardziej szczegółowo.

Narzędzia do usuwania płytki nazębnej

Złogi nazębne występują w postaci miękkiej (płytka nazębna) i twardej (kamień nazębny). Biorąc pod uwagę gęstość, powierzchnię i lokalizację, do ich usuwania stosuje się różne urządzenia.

Rodzaje narzędzi ręcznych tego profilu:

Używanie koparki do przeprowadzenia procedury usuwania płytki nazębnej jest niedopuszczalne: uszkodzenie głębszych warstw korzenia jest nieuniknione.

Często stosuje się łyżeczki i skalery. Wszystkie urządzenia są dość proste. Użyteczność określają następujące parametry:

• wielkość rączki (9,5 mm to najlepsza średnica) i jej waga;
• specjalne rowki, które pomagają utrzymać instrument w dłoni i wyrównują napięcie mięśni, poprawiają czułość podczas pracy.

Korzystanie z urządzeń odpowiednich dla stomatologa to doskonała profilaktyka zespołu cieśni nadgarstka, z drugiej strony zwiększają skuteczność czyszczenia zębów. Obciążenie funkcjonalne prowadzi do pojawienia się zespołu nadgarstka. Współistniejące objawy odchylenia patologicznego:

• spadek poziomu wrażliwości;
• niskie napięcie mięśniowe;
• ból;
• zanik tkanki mięśniowej ręki;
• parestezje.

Na rękojeści znajdują się dodatkowe silikonowe pierścienie. Zapewniają dodatkowy komfort użytkowania, istnieje możliwość dezynfekcji i sterylizacji.

Pręt funkcjonalny jest łącznikiem pośrednim między uchwytem a częścią roboczą, który określa położenie części roboczej (jeśli nie ma dobrej wizualizacji).
Jego parametry są różne, ma to ogromne znaczenie. Krótki pręt stosuje się w obszarze nad dziąsłami, długi pręt służy do manipulacji w jamach przyzębia.

Mniejszy plakieta usuwany bardziej elastycznym prętem, zapewnia lepszą czułość. Przy średniej wielkości i stosunkowo niskiej gęstości stosuje się pręty o średniej elastyczności. Bardziej gęste i masywne, nadają się do obróbki sztywnym prętem.

Zaleca się przeprowadzenie czyszczenia z rozległego kamienia nazębnego za pomocą urządzeń elektromechanicznych.

Łyżeczki i skalery w kształcie sierpa mają powierzchnię czołową i boczną. Ich asortyment waha się od potężnych – przy pozbywaniu się dużych i rozległych złóż, po wyrafinowany – przy wykonywaniu filigranowych prac.

Wszystkie skalery mają identyczną strukturę:

• są 2 aktywne krawędzie;
• koniec roboczy;
• twarz i końcowe kolano prostopadle do siebie.

Taka konfiguracja pozwala na wygodne zabiegi na dziąśle lub nad dziąsłem, a nie pod dziąsłem. Nadaje się do usunięcia masywne osady.

Skalery proste i zakrzywione wyróżniają się budową. Te pierwsze umożliwiają pracę z policzków, języka i przestrzeni międzyzębowych. Obszary międzyzębowe i jamy ustnej są dostępne za pomocą zakrzywionych skalerów.

Decydującym czynnikiem jest lokalizacja zębów, z którymi wykonywana jest praca:

1. Podczas manipulowania powierzchnią zębów do żucia zawsze stosuje się dwustronne konfiguracje sparowane.
2. Przednia część charakteryzuje się zastosowaniem dwustronnego zakrzywionego skalera. Wadą tego urządzenia jest duże ryzyko zranienia ręki dentysty. Dlatego opracowano modyfikację - jednostronny zakrzywiony skaler.
3. Zakrzywione narzędzie jest trudne w użyciu podczas czyszczenia rozległych osadów w obszarze czołowym. Bardziej wygodne wydaje się użycie dwustronnego skalera prostego, który ma proste obszary. Ten rodzaj skalerów znajduje zastosowanie w stomatologii dziecięcej.
4. Do czyszczenia powierzchni zębów do żucia stosuje się dwustronny zakrzywiony i dwustronny prosty skaler. To oni zapewniają najlepszy dostęp.
5. W przypadku konieczności przeprowadzenia zabiegów w okolicy poddziąsłowej stosuje się urządzenie z wydłużonym prętem końcowym.

Leczenie zapalenie ozębnej nieskuteczne bez procedury łyżeczkowanie (mechaniczne czyszczenie kieszonek przyzębnych). Zabieg wykonywany jest za pomocą kireta.

Funkcjonalne znaczenie zaokrąglonego końca:

• pozbycie się średniej wielkości złogów dziąsłowych, w tym obszaru furkanii;
• usunięcie cementu, ziarniny kieszonki przyzębnej, warstwy nabłonka, która wrosła w kieszonkę.

Według aplikacji, kirety uniwersalne i strefowe są rozdzielone na odrębne grupy.

Łyżeczka uniwersalna posiada 2 ostre krawędzie tnące, równoległe do siebie, które są zamknięte zaokrąglonym końcem. Rewers jest zaokrąglony. Głownia ma przekrój półokrągły. Czoło i listwa zaciskowa są do siebie prostopadłe.

Taka struktura zapewnia łyżeczce dostęp do większości określonych obszarów. Możliwa jest jednoczesna aplikacja dwóch krawędzi. Odwrotna zaokrąglona strona części roboczej powtarza kształt dna kieszonki przyzębnej, dopasowuje się 60-70 do powierzchni zęba.

Łyżeczki Gracie (specyficzne dla strefy) są najpopularniejszymi pomocami ręcznymi wśród periodontologów. Umożliwiają dostęp do różnych obszarów powierzchni zęba.

Standardowa kireta strefowa umożliwia zabiegi w kieszonkach przyzębnych do 4 mm.

Charakteryzuje się:

• powierzchnia robocza o przekroju półkolistym, z 1 ostrą krawędzią;
• zaokrąglona końcówka i tył;
• końcowe kolano i ostrze są ustawione pod kątem 70 do siebie;
• pręt końcowy jest równoległy do ​​osi zębowej.

Osady mocno przyczepione do powierzchni korzenia zęba usuwa się motyką, dłutem lub tarnikiem.

Tarnik posiada dwustronny obszar roboczy:

1. Liczne krawędzie tnące (skośne 90-105).
2. Całkowicie gładka, aby zachować ściśle rozmieszczone tkanki i szkliwo.

Główny cel:

• zmiany konturu grzebienia kostnego podczas operacji przyzębia;
• pozbycie się rozległego kamienia nazębnego.

Wady urządzenia to:

• ograniczona wrażliwość dłoni;
• słaba adaptacja do powierzchni zęba;
• wady na powierzchni;
• ostrzenie jest trudne.

Duże złogi naddziąsłowe usuwa się dłutem. Krawędź sieczna pojedyncza, ramię proste lub zakrzywione. Krawędź tnąca jest nachylona pod kątem 45°.

Jedyna krawędź tnąca motyki jest ostrzona pod kątem 45°. Modyfikacja krzywizny części roboczej pozwala na usunięcie kamienia nazębnego ściśle związanego z powierzchnią zęba z powierzchni dystalnej, przyśrodkowej, językowej i policzkowej. Są w stanie wniknąć do kieszonki przyzębnej do 3 mm bez jej uszkodzenia. Główną wadą jest skrzywienie, które uniemożliwia dotarcie do dna kanału i uszkadza tkanki miękkie.

Łyżeczki Gracie

Periodontolodzy i dentyści ogólni zwracają uwagę na skuteczność Gracie Curette. Prawie 80 lat temu dr Clayton Gracie i Hugo Friedman zademonstrowali zestaw dentystyczny do leczenia chorób przyzębia. Ten innowacyjny rodzaj kiret rozszerzył obszary dostępne do uwolnienia złoża.

Następnie projekt został przyjęty jako podstawa do opracowania przez firmę Hjo-Fridi przy tworzeniu kiret w głębokich (ponad 5 mm), głębokich i wąskich kieszeniach.

Ostrza takich kiret mają następujące cechy:

• unikalny kształt ostrza z jedną krawędzią tnącą (na dole);
• krawędź tnąca i pręt końcowy o kącie nachylenia 70° (dla kirety uniwersalnej - 90°);
• półokrągła sekcja z zaokrągloną końcówką i tyłem.

Każda kireta ma unikalny projekt kolana. Różnorodność zagięć i kątów kolan pozwala na lepsze dopasowanie ostrza do podłoża. Leczenie każdego konkretnego obszaru wymaga różnych łyżeczek (ryc. 3).

Wszystkie kirety Gracie mają swoją unikalną funkcjonalność. Stosowanie odpowiedniej kirety do określonych typów zębów i powierzchni zapewnia skuteczność i łatwość zabiegu.

Ostrzenie zestawu narzędzi

Ostrze z czasem staje się matowe. Istnieje potrzeba ostrzenia.

Używanie ostrego narzędzia w pracy:

1. Zwiększa skuteczność i skuteczność zabiegu usuwania płytki nazębnej.
2. Skraca czas zabiegu.
3. Promuje zwiększoną wrażliwość dotykową.
4. Zmniejsza zmęczenie specjalisty.

Ostrzenie odbywa się ręcznie lub przy użyciu specjalnych urządzeń.

Konieczność ostrzenia ręcznego określają:

• wysoka intensywność eksploatacji. Idealną opcją jest ostrzenie po każdej sterylizacji przed kolejnym użyciem;
• metodą trzymania strony cięcia wzdłuż patyczka z pleksi - ostra krawędź pozostawia ślad;
• wizualna kontrola ostrości za pomocą światła - ostra krawędź nie odbija światła.

Ostrzenie ręczne odbywa się za pomocą kamieni ostrzących pochodzenia naturalnego i sztucznego. W tabeli przedstawiono główne rodzaje kamieni do ostrzenia:

Nazwa	Początek	Struktura ziarna	Cel, powód
Arkansas	Naturalny	Mały	Może być stosowany systematycznie lub do szlifowania po grubszym ostrzeniu. Do smarowania używa się oleju.
"Indie"	Syntetyczny	Przeciętny	Z jego pomocą zmieniają kształt części roboczej lub ostrzą bardzo tępy zestaw narzędzi. Olej służy jako smar.
Ceramiczny	Syntetyczny	Mały	Nadaje się do regularnego użytku, zgrubnego szlifowania. Może być stosowany z wodą lub na sucho.
Złożony	Syntetyczny	Duży	Przystosowany do ostrzenia zgrubnego, zmieniający konfigurację narzędzia. Używaj z wodą.

Główną zasadą ostrzenia jest zgodność z kątem nachylenia. Największym wyzwaniem przy ostrzeniu jest zgrzyt.

Uwaga! Przeprowadzenie procedury ostrzenia bez zapoznania się z zasadami jej realizacji, bez doświadczenia lub specjalistycznej porady jest obarczone naruszeniem funkcjonalności narzędzia.

Ręczne ostrzenie powinno być wykonywane przez doświadczonego technika: możliwe jest uszkodzenie. Procedura jest dość długa i żmudna. Wymaga to użycia przenośnych młynków. Obiekt jest stabilnie utrzymywany w miejscu przy zachowaniu oryginalnego kąta pochylenia.

Podczas ostrzenia powierzchnia robocza staje się cieńsza. Narzędzie staje się kruche i traumatyczne. Stosowanie takiego narzędzia w pracy jest niedopuszczalne. Kontrola i odrzucenie powinny być przeprowadzane regularnie.

Wszystkie ręczne aparaty dentystyczne mają indywidualną żywotność i przydatność. Odpowiedzialne podejście do stanu narzędzia, zapewnienie jego prawidłowego przechowywania i sterylizacji to klucz do udanej pracy stomatologa.