Słupek kotwiczący w stomatologii: zdjęcie, montaż i odbudowa korony zęba, fiksacja

Pinning to ważna procedura dla utrzymania integralności zęba. Zapewnia wytrzymałość korony, a wraz z mieszanką cementową przyczepność i szczelność.

W zależności od wskazań kotwica szpilkiktórzy są zaangażowani w proces przywracania.

Kołki kotwiące w stomatologii

Struktury wewnątrzkanałowe, które podtrzymują zepsute zęby, nazywane są w praktyce dentystycznej kołkami kotwiącymi. Są to prefabrykowane wędziska składające się z główki, kucyka i ramienia.

Konstrukcja równomiernie rozkłada obciążenie na tkankę i jest przeznaczona do wkręcania w kanał korzeniowy. Dodatkowo jest rodzajem podparcia dla materiału wypełniającego.

W latach 60., po pojawieniu się nowych technik i kompozytów, ma miejsce pierwsza produkcja fabryczna. Już w latach 90. kolekcja została uzupełniona modelami niemetalowymi.

Kotwica dentystyczna jest niezbędnym elementem, bez którego nie da się przeprowadzić pełnego

Wymagania stawiane metalowym szpilkom:

• redukcja obciążeń podczas procedury instalacji;
• odporność na korozję w kanale;
• obecność instrumentów dostosowujących kształt kanału korzeniowego do paznokcia;
• siła;
• możliwość swobodnego usunięcia w celu ponownej terapii.

Jeśli ząb jest zniszczony o 30-50%, następuje narost fotopolimer. Lekarz usuwa nerw i przygotowuje kanały zgodnie z zasadami, ustawia pręt. W przypadku utraty ponad 50% tkanki instaluje się szpilkę, która jest koniecznie pokryta koroną.

Ważny! Wielu dentystów zaleca koronowanie wszystkich zębów martwych (tj. podpartych), które są wzmocnione sztyftem lub jeśli od usunięcia nerwu minęło ponad 5 lat.

Klasyfikacja i charakterystyka

Standardowa dentystyczna konstrukcja pręta kotwiącego składa się z głowy, ramienia i ogona.

Jest klasyfikowany według kształtu, ukształtowania powierzchni, charakteru mocowania, materiału produkcyjnego, rodzaju instalacji:

1. Według kształtu rozróżnia się 4 rodzaje prętów - stożkowe, cylindryczne i mieszane (cylindryczno-stożkowe). Cylindryczne mają dobre właściwości trzymania. Podczas cementowania występuje obciążenie stresowe. Ze względu na specyfikę budowy wierzchołka 1-2 zwoje stykają się z tkankami zęba. Stożkowe mają korzystną budowę anatomiczną, niewielkie ryzyko perforacji, ale istnieje możliwość rozwarstwienia korzenia przy dużym obciążeniu klinowym. Optymalne pręty cylindryczno-stożkowe to takie, w których 2/3 stanowią części cylindryczne, a 1/3 stożkowe z niewielkim stopniem zwężenia.
2. Zgodnie z reliefem rozróżnia się cztery typy: faliste, gładkie, z gwintem śrubowym, połączone.
3. Zgodnie z metodą konsolidacji są aktywne i pasywne. Elementy pasywne mają powierzchnię bez gwintu. Służą do wzmocnienia zęba po jego odbudowie - wprowadza się je do wypełnionego kanału i mocuje poprzez cementowanie. Są uważani za bardziej lojalnych. Aktywne pręty mają gwintowaną powierzchnię i są montowane przez wkręcanie w korzeń. Są uważane za bardziej agresywne.
4. W zależności od materiału produkcyjnego pręty dzielą się na tytan, metal, mosiądz, ze specjalnych stopów złota i srebro-pallad.

Na zdjęciu rodzaje kołków rozporowych stosowanych w stomatologii:

Aktywne kołki cylindryczne: a) Radix-anker; 6) Radix-anker długi; c) Radix-anker kompaktowy; r) Pin-master aktywny; e) Dyrektor aktywny

Wskazania i przeciwwskazania do instalacji

Przed przystąpieniem do przypinania oceń stan części okołowierzchołkowej. Należy wziąć pod uwagę sytuację kliniczną i prawidłowe umieszczenie pręta kotwiącego.

Wskazania do przypinania to następujące punkty:

• patologiczne ścieranie szkliwa;
• Trudności w rozwoju zębów, takie jak dysplazja
• w rezultacie utrata części koronowej o 50% próchnica i ścieńczenie ścian po zabiegu;
• wióry, utrata części zębów w wyniku urazu;
• odchylenia w pozycji przedniej grupy zębów;
• zęby jednokorzeniowe z usuniętymi nerwami, które ze względów ortopedycznych należy zakryć koronami;
• zęby z usuniętymi nerwami, które są podporą mosty z materiału cermetalowego;
• wzmocnienie zęba po leczeniu.

Do zabiegu stawiane są wymagania dotyczące zęba:

• obecność części dziąsłowej;
• ściany korzeniowe grubsze niż 2 mm;
• tkanka korony zębowej na lub nad brzegiem dziąsła;
• kanały są leczone i uszczelniane;
• nie ma procesów zapalnych w tkankach twardych.

Nie instaluj w następujących przypadkach:

• zdiagnozowany ziarniniak/torbiel;
• stany zapalne w tkankach zębów, w szczególności zapalenie przyzębia;
• patologiczna niedrożność kanałów lub ich krzywizna;
• zapalenie ozębna.

Procedura instalacji

Impreza odbywa się w kilku kolejnych etapach:

1. Najpierw maszynowo wypełnia się kanał korzeniowy. Do przypinania kanał musi być rozszczelniony w 2/3.
2. Następnie pręt jest wkładany i wkładany głęboko w kanał prawie do samej podstawy.
3. Kołek kotwiący jest mocowany za pomocą specjalnego rozwiązania.
4. Na dziąsło nakładany jest kompozyt warstwami, każda warstwa jest oświetlana lampą.
5. W razie potrzeby lekarz usuwa nadmiar za pomocą szlifowania.
6. W niektórych przypadkach wykonuje się protetykę – pobierany jest wycisk, według którego z wybranego materiału wykonuje się koronę.

Zalety i wady

Największą siłą pręta kotwiącego jest to, że zapewnia niezawodne podparcie odbudowywanej korony.

Za pomocą szpilki kotwiącej można odbudować koronę zęba, zachować i przywrócić tkanki twarde oraz funkcję żucia.

Wśród zalet są również niski koszt, długa żywotność i wytrzymałość konstrukcyjna.

Oprócz znaczących zalet istnieją również wady konstrukcji z takimi pinami:

• z czasem ulegają zniszczeniu chemicznemu;
• często występuje reakcja alergiczna na stopy;
• pod wpływem samej struktury dochodzi do nacisku na ściany i korzeń, co prowadzi do zniszczenia zęba bez możliwości dalszej odbudowy;
• w przypadku powtórnej terapii endodontycznej pojawiają się trudności z ekstrakcją wkładu;
• podczas instalacji konstrukcji wymagane jest doświadczenie i wysoki poziom zawodowy, ponieważ dopuszczenie błędów prowadzi do komplikacji;
• słaba estetyka – struktury kotwiące uważa się za nieodpowiednie do odbudowy zębów przednich.

Alternatywą są kołki z włókna szklanego. Są uważane za bardziej nowoczesną opcję, niezbędną do odbudowy zębów przednich. Chociaż dziś nie ma idealnego stanowiska bez wad, które należy brać pod uwagę w każdej sytuacji klinicznej.

Koszt produktu i instalacji

Ceny za montaż kołka rozporowego zależą od rodzaju materiału. Uwzględniane są również standardy - konstrukcja wykonywana jest według szablonu lub na indywidualne zamówienie. Koszt zależy również od kliniki, w której wykonywany jest zabieg.

Średnio standardowa opcja w stomatologii kosztuje:

• pręt tytanowy - 500-600 rubli;
• konstrukcja tytanowa z instalacją - około 850 rubli;
• korona adamaszkowa - 1200 rubli;
• korona metalowo-ceramiczna - 9500 rubli;
• procedura przedłużenia - 2000 rubli.

Notatka! W wielu gabinetach dentystycznych instalacja odbywa się bezpośrednio podczas leczenia. Cena obejmuje: usunięcie nerwu, materiały wypełniające oraz samą szpilkę.

Pręt ma niski koszt, długą żywotność i wytrzymałość. Przed instalacją oceniany jest obraz kliniczny, stan samego korzenia i przeciwwskazania.