Formuła stomatologiczna osoby dorosłej i dzieci: schemat, dekodowanie

Zęby ludzkie są jedynymi narządami, których nie można odtworzyć, ich stan odgrywa ważną rolę w procesie trawienia.

Złe nawyki przyspieszają proces destrukcji i stają się powodem częstych wizyt u specjalisty.

Przychodząc na wizytę pacjent często nie może zrozumieć, o czym mówi lekarz, ponieważ w stomatologii powszechnie stosuje się formuły do ​​nazywania każdego rodzaju zębów.

Rodzaje zębów

Ludzki system stomatologiczny należy do typu heterodontycznego. Zgodnie z normą są 32 zęby, ale ich liczba może wynosić 28. Każdy ma swój własny cel. Formuły dentystyczne pomagają kategoryzować procesy korzeniowe na grupy w oparciu o ich kształt, lokalizację, przeznaczenie.

Ta numeracja znacznie ułatwia pracę specjalistów. Na stałe i zęby mleczne tworzył różne wyrażenia warunkowe (wzory), nieco podobne w systematyce budowy.

Zrozumienie dentysty nie jest takie trudne, wystarczy zrozumieć formułę dentystyczną i zapamiętać jej schemat.

Rzędy koron zębowych to łuki zlokalizowane na górnej i dolnej szczęce składające się z:

• 4 siekacze (2 boczne, 2 środkowe);
• 2 kły;
• 4 przedtrzonowce;
• 6 trzonowce (może 4).

Jeśli mówimy o zębach trzonowych, ich liczba może wynosić cztery, co odpowiada normie. Trzonowce mądrości są uważane za wadę i usuwane. Jak mówią dentyści, to relikt przeszłości. W starożytności były niezbędne do mielenia twardego jedzenia, kształt szczęki pozwalał im bez problemu wybuchać.

Filmy o anatomii zębów:

W wieku do trzech lub czterech lat niemowlęta mają ograniczoną liczbę zębów do dwudziestu. Ich wybuch zaczyna się od około sześciu miesięcy.

Pełnione funkcje są identyczne z funkcjami stałymi, natomiast zęby różnią się cechami charakterystycznymi:

• są znacznie mniejsze, mają delikatny, niebieskawy odcień;
• zębina nie jest tak silnie rozwinięta, a miazga jest wyraźnie powiększona;
• zawartość związków mineralnych w szkliwie jest znacznie niższa.

Na przykład 14 - 4 = 10 - rok i dwa miesiące dziecko będzie miało 10 zębów. Taki system ma poważną wadę – ograniczony okres użytkowania, po ukończeniu przez dziecko drugiego roku życia już nie pasuje.

Łuki u dzieci mają dziesięć zębów:

• 4 siekacze - 2 boczne, 2 centralne;
• 2 kły;
• 4 przedtrzonowce.

Odmiany preparatów dentystycznych

Podczas diagnozowania chorób i przeprowadzania leczenia w stomatologii stosuje się specjalną numerację i oznaczenia procesów korzeniowych w celu uproszczenia pracy specjalisty.

W takich formułach zęby można oznaczyć cyframi, symbolami lub literami.

Praktykowane są następujące systemy:

• uniwersalna liczba porządkowa, jej inna nazwa to amerykańska alfanumeryczna;
• Sigmondy-Palmer;
• Altówka;
• Haderupa.

Wszystkie są istotne, mają swoje różnice i są z powodzeniem praktykowane przez specjalistów.

Uniwersalny (amerykański alfanumeryczny)

Formuła jest zrozumiała dla każdego przeciętnego człowieka, nie trzeba dogłębnie rozumieć medycyny, aby ją rozszyfrować.

Oznakowanie wykonane jest dużymi literami, obok nich wyświetlana jest ich liczba na górnym i dolnym łuku.

Liczby znajdują się odpowiednio poniżej i powyżej:

1. I - siekacze, łącznie 8 sztuk;
2. C - kły, 4 sztuki;
3. P - przedtrzonowce, 8 sztuk;
4. M - duży rdzenny.

Formuła dziecięca jest przedstawiona zgodnie z powyższymi oznaczeniami.

Odczytanie go nie będzie trudne. Osoba dorosła ma dwie pary siekaczy i przedtrzonowców, jedną parę kłów i trzy pary zębów trzonowych. W rezultacie na każdej szczęce znajduje się szesnaście zębów.

Dla dziecka kalkulacja jest identyczna. Jedyną różnicą jest brak trzech par zębów trzonowych i okazuje się, że dziesięć na jednym łuku.

Formuła Sigmondy-Palmer

Powstał w 1876 roku, ale dziś jest szeroko stosowany w praktyce stomatologicznej. Jest dość łatwy do odczytania, jego druga nazwa to kwadratowa cyfra. Formacje kostne są oznaczone sekwencją liczb od jednego do ośmiu.

Są 32 zęby, dla uproszczenia diagram rysuje dwie linie warunkowe w pionie i poziomie.

Każda liczba reprezentuje cztery procesy korzeniowe równoległe do siebie po przeciwnych stronach osi:

• 1- siekacze centralne;
• 2 - siekacze boczne;
• 3 - kły;
• 4 i 5 - odpowiednio pierwszy, drugi przedtrzonowiec;
• 6, 7, 8 - odpowiednio pierwszy, drugi, trzeci trzonowiec.

Aby odróżnić położenie koron, używane są symbole - narożniki.

W przypadku nabiału brane są cyfry rzymskie. Zasada pozostaje taka sama, jedyną różnicą jest brak zębów trzonowych.

System altówkowy

Jest w praktyce od 71 roku ubiegłego wieku, rekomendowany przez WHO do praktyk w wyspecjalizowanych placówkach edukacyjnych.

Każdy proces jest oznaczony dwiema liczbami. Pierwszy to kwadrat położenia zębów, są ich tylko cztery. Liczenie rozpoczyna się od lewej do prawej i od prawej do lewej, zaczynając od górnego łuku.

Oznacza to tak:

• Lewy górny - 1, prawy - 2;
• Dolna prawa część - 3; lewo - 4.

Druga cyfra to numer seryjny zęba, liczony od jednego do ośmiu. Na przykład, jeśli 4 zęby trzonowe bolą w prawej górnej szczęce, ich liczba odpowiada 24. Podobny ząb po lewej stronie ma numer 14.

Formuła praktykowana dla dzieci jest taka sama, ale wartości kwadrantów pochodzą od pięciu.

Korzystając z tego schematu, ważne jest poznanie podstawowych zasad. zastąpienie zębów mlecznych na stałe:

1. Od 6 roku życia zmieniają się górne i dolne siekacze dziecka, znajdujące się pośrodku - numery 51.61 i 81.71 na numery 11.21 i 41.31.
2. Bliżej 9 roku życia zmieniają się boczne siekacze - 52, 62 i 82,72 na 12,22 i 42,32.
3. W wieku 10 lat na dolnym łuku rosną kły.
4. W wieku 11 lat czwórka zostaje zastąpiona.
5. Do 12 lat pojawia się wymiana górnych kłów, pentad, dolnych czworokątów, przedtrzonowców.
6. Wiek 12-13 lat jest odnotowywany jako okres dojrzewania, do tego czasu trzonowce mleczne całkowicie wypadają, na ich miejscu wyrastają stałe trzonowce.

Wzór Haderupa

Opracowany na podstawie systemu Sigmondy-Palmer, różnica polega na oznaczeniu łuku górnego odpowiednio symbolem „+” i symbolem „-” dla łuku dolnego. Następnie podaje się numer dodatku od jednego do ośmiu.

Położenie znaków „+” i „-” może się różnić w zależności od strony zębów (odpowiednio lewej lub prawej). Oznaczenia dla dzieci są nieco inne, przed numerem seryjnym jest napisane zero.

Prezentowane systemy mają swoje różnice, zalety i wady. Na przykład uniwersalna formuła jest niewygodna przy określaniu lewej i prawej strony, co często prowadzi do błędów w procesie leczenia.

Podobny problem może powstać podczas korzystania z systemu Handerup. Praktykowana jest formuła Sigmondy-Palmer ortodonci oraz chirurdzy, do operacji części szczękowo-twarzowej o różnych trudnościach. W rutynowej diagnostyce i leczeniu istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia błędów.

Najlepszym rozwiązaniem jest system Viola. Jest niezastąpiony w diagnostyce różnych chorób i ich leczeniu.