Zęby siekacze: jakie pełnią funkcje, czym się różnią, anatomia

Siekacze to zęby znajdujące się pośrodku przedniej części szczęki. Jest ich osiem. Cztery na górze i cztery na dole. Ponumerowane 1 i 2.

Siekacze są tak nazwane ze względu na ich funkcję użytkową: biorą udział w pierwszej fazie żucia i odgrywają ważną rolę w estetyce uśmiechu, ponieważ są najbardziej rzucające się w oczy.

Funkcje i budowa siekaczy

Jak już wspomniano, nazwa tego typu zębów pochodzi od funkcji, które pełnią:

1. Chwytanie jedzenia: podawaj do podgryzania.
2. Krojenie: pełni funkcję kruszenia i cięcia kawałków, a także wstępnego rozdrabniania w pierwszej fazie żucia.

Wszystkie zęby znajdują się w zębodołach szczęk. Składają się z tych samych tkanin i różnią się jedynie budową, lokalizacją i ich liczbą.

Siekacz składa się z trzech części: korzenia (część ukryta), szyjki (pokrytej dziąsłem) i korony - części widocznej dla oka.

Korona ma kilka powierzchni:

• językowy (w obliczu języka);
• przedsionkowy lub twarzowy (zwrócony do przedsionka jamy ustnej);
• kontakt (w kierunku sąsiedniego zęba);
• żucie (powierzchnie zębów dolnych i górnych są zwrócone do siebie).

Teraz spójrzmy na wnętrze korzenia i korony.

Szkielet zęba to twarda zębina, która jest koloru żółtego. Od góry zębina pokryta jest szkliwem, a przy korzeniu - cementem (reprezentuje tkankę kostną), w pobliżu szyi - rozcieńczonym cementem, który nie zawiera komórek.

Wewnątrz zębiny znajduje się ubytek, w którym znajduje się miazga. Składa się z tkanki łącznej i ma wiele naczyń i nerwów.

Naczynia zasilające wchodzą z głównej tętnicy do wierzchołka korzenia. Przez otwór korzeniowy do jamy wchodzi tętnica i nerw, a żyła wychodzi.

Ubytek korony wypełniony jest kanałem korzeniowym i otworem w korzeniu.

Miazga pełni funkcję ochronną i w przypadku jakichkolwiek naruszeń sygnalizuje to poprzez znajdujące się w niej zakończenia nerwowe. Miękka miazga znajduje się wzdłuż całego zęba, począwszy od korzenia, dalej do kanału korzeniowego i wypełnia przestrzeń jamy koronowej.

Emalia jest najtrwalszą tkanką w ludzkim ciele i składa się z substancji nieorganicznych. Jego siła jest porównywalna z siłą diamentu. To właśnie szkliwo sprawia, że ​​nasz uśmiech błyszczy bielą.

Każdy pojedynczy ząb jest utrzymywany w kości żuchwy przez tzw. więzadło przyzębia. Wygląda jak warstwa między korzeniem a kością szczęki i ma elastyczną strukturę, która pozwala ząbowi poruszać się podczas żucia. Przyzębie komunikuje się ze szpikem kostnym szczęki.

Nie mylić ze słowem przyzębia. Przyzębia to dziąsła, przyzębie, cement, wyrostki zębodołowe.

Osobliwości

Istnieje kilka znaków, które odróżniają te zęby od reszty:

1. Jeden korzeń.
2. Przypominają kształtem dłuto.
3. Boczne są bardziej zakrzywione niż środkowe.
4. Na powierzchni korzenia znajdują się rowki.
5. Siekacze boczne mają czworokątną powierzchnię przedsionkową i trójkątną powierzchnię językową.

Widoki i anatomia

Osoba ma dwa siekacze środkowe i dwa boczne na górnej i dolnej szczęce.

Pod względem wielkości środkowe siekacze górnej szczęki są większe niż boczne. A na dole - przeciwnie, środkowe są mniejsze niż boczne. Istnieje kilka powierzchni tnących:

• przedsionkowy lub wargowy;
• ustny lub podniebienny, językowy;
• kontakt lub mediana, boczna;
• krawędź zgryzowa lub sieczna.

Rozważmy każdy nóż osobno:

• górna przyśrodkowa;
• górna boczna;
• niższy przyśrodkowy;
• dolna boczna.

Górna przyśrodkowa

Przyśrodkowe siekacze górne znajdują się pośrodku szczęki, obok siebie. Składają się z pojedynczego korzenia i korony w kształcie dłuta. Wyglądają jak czworobok, wydłużony i zwężający się ku górze.

Powierzchnia przedsionka jest wypukła, dzięki czemu korona ma charakterystyczny połysk. Dwa rowki znajdują się pionowo wzdłuż zęba, które niejako dzielą go na trzy części. Każda część ma kształt wałka. Jeśli spojrzysz na brzeg sieczny, zobaczysz trzy guzki. To jest rodzaj rolek, ale z drugiej strony. Z biegiem czasu powierzchnia zęba staje się płaska z powodu ścierania się wałków.

Powierzchnia językowa jest trójkątna, ma węższe wymiary niż przód. Wklęsły kształt. Wzdłuż krawędzi, wzdłuż całej korony, znajdują się dwie wystające grzebienie, zwane grzebieniami przyśrodkowymi i bocznymi. Rolki mogą, ale nie muszą być bardzo widoczne. Czasami ta strona jest rodzajem rynsztoka. W pobliżu szyjki zęba znajduje się guzek. Jeśli stopień jego nasilenia jest wysoki, można go podzielić na kilka zębów, od dwóch do pięciu.

Tak więc istnieją formy jednoguzkowe, dwuguzkowe, trzybulwiaste itp. Zwykle są dwa zęby. Nazywane są przyśrodkowymi i dalszymi.

Jeśli te grzebienie mają silny występ, z reguły tworzą grzbiet na szyi zęba i powtarzają zarys samej szyi. Ten wałek nazywa się obręczą szyjną.

Jeśli spojrzysz na powierzchnię styku, zobaczysz trójkątny kształt. Tutaj też jest wybrzuszenie.

Korzeń siekacza centralnego ma kształt stożka, lekko spłaszczony i zaokrąglony na górze. Korzeń odchyla się w kierunku sąsiedniego siekacza bocznego.

Ubytek ma kształt zbliżony do zęba. Przy brzegu siecznym przypomina szczelinę, w kierunku przedsionkowo-językowym jest bardziej płaski. Wnęka korony jest zwężona w kształcie korzenia.

Górna boczna

Siekacze boczne lub boczne są bardzo podobne do poprzedniego widoku i znajdują się po obu stronach środkowych. Są w kształcie dłuta i mniejsze niż środkowe.

Powierzchnia wargowa jest trapezowa. Kąt między siekaczem a dalszym jest bardziej zaokrąglony niż w przypadku siekacza przyśrodkowego.

Guzki sieczne są praktycznie niewidoczne. Rowki wzdłuż zęba są również praktycznie niewidoczne i słabo rozwinięte.

Powierzchnie boczne mają lekko wypukły trójkątny kształt.

Powierzchnia podniebienia ma te same grzbiety wzdłuż krawędzi. Najczęściej górna część boczna ma wystający guzek, pod którym dobrze uformowana jest ślepa jama. Zazwyczaj siekacz boczny nie ma wielu zębów.

Korzeń jest spłaszczony w formie stożka, a na jego przedniej powierzchni widać pionowo umieszczony rowek. Czasami jej wierzchołek przechyla się w kierunku nieba.

Dolna przyśrodkowa

Przyśrodkowy (centralny) dolny siekacz jest najmniejszy wśród stypendystów. Korona jest wąska i rozszerza się w kierunku brzegu siecznego.

Powierzchnia wargi ma kształt wydłużonego czworokąta, ma lekko wypukły kształt. Wyraźnie widoczne są bruzdy i trzy listwy wzdłuż całego zęba w pionie oraz trzy guzki na brzegu siecznym. W środkowej jednej trzeciej grzbiety są już niewidoczne. Z wiekiem zanikają tak samo jak na górnych siekaczach.

Jeśli nie ma grzbietów, powierzchnia wargowa jest gładka i lekko spłaszczona.

Strona podniebienna może być wypukła, płaska lub wklęsła. Korona ma kształt łopaty. Czasami widoczne są krawędzie brzeżne, których również może brakować. Czasami w pobliżu korony korony można zobaczyć guz. Wałek może rozciągać się od guzka do krawędzi tnącej. Nie ma wielozębnego guzka.

Powierzchnie boczne w kształcie klina. Okluzja - w formie łuku. Korzeń jest krótki, lekko ściśnięty, a czasem odchylony w stronę wargową. Posiada rowki wzdłuż pionu.

Dolna boczna

Dolny siekacz boczny ma koronę ściętą, która jest wypukła w kierunku awersu. Gatunek ten jest większy niż środkowy. Ma szerszą krawędź tnącą niż środkowy dolny ząb.

Korzeń jest większy niż korzeń środkowy, spłaszczony i ma odchylenie w kierunku dystalnym.

Powierzchnia przedsionkowa zawiera grzbiety, które kończą się grzbietami na krawędzi tnącej.

Powierzchnia językowa przypomina poprzedni opis. Wklęsły kształt trójkąta z guzkiem zębowym. Powierzchnie boczne w kształcie klina.

Brak bocznych siekaczy dolnych jest bardzo rzadki. Czasami pojawiają się diastemy, a także stłoczenia (stłoczenie siekaczy).

Prawdopodobne choroby

Wymieńmy problemy związane z tym konkretnym typem zębów:

1. Najczęstszą chorobą jest próchnica. Występuje pod wpływem szkodliwych czynników: płytka nazębna, bakterie chorobotwórcze i zła pielęgnacja jamy ustnej mogą wywołać rozwój choroby.
2. Najpierw próchnica wpływa na szkliwo, następnie rozwija się, pogłębia i wpływa na kolejną warstwę - zębinę. Wtedy rozwój próchnicy dociera do nerwu i pojawia się ból. Jeśli na tym etapie nie zostaną podjęte żadne zabiegi lecznicze, bakterie dotrą do miazgi. Rozwija się pulpitis Jest stanem zapalnym nerwu. Jest niebezpieczny, ponieważ może dodatkowo wywołać stan zapalny kości dziąseł.
3. Zapalenie ozębnej Jest stanem zapalnym, który wpływa na wierzchołek korzenia zęba. Objawia się obrzękiem dziąseł. Występuje z powodu nieleczonego zapalenia miazgi lub nieprawidłowego wypełnienia kanału korzeniowego.
4. Zapalenie okostnej lub innymi słowy, strumień jest stanem zapalnym okostnej spowodowanym nieleczonym zapaleniem przyzębia. Wygląda jak guzek na dziąśle w okolicy korzenia. Może to być również spowodowane próchnicą pospolitą i bakteriami chorobotwórczymi, gronkowcami, paciorkowcami itp. Częściej dotyka żuchwy.
5. Granuloma - To proliferacja zapalnych tkanek korzenia zęba. Występuje z powodu nieleczonego zapalenia miazgi, zapalenia przyzębia, urazu, w obecności próchnicy. Jeśli nie rozpoczniesz leczenia na czas, choroba rozwija się w ciężkie postacie, na przykład strumień.
6. Torbielząb - kapsułka z ropą na wierzchołku korzenia, pojawiającą się w wyniku infekcji w kanałach korzeniowych. Występuje z powodu zapalenia miazgi, paradontozy lub próchnicy.
7. Obrażeniasiekacze może wystąpić z powodu mechanicznego uszkodzenia korony. Może to być siniak, pęknięcie, złamanie korzenia, zwichnięcie itp. Z takimi problemami zwracają się do traumatologii. W zależności od stopnia uszkodzenia zaleca się leczenie: terapia skierowana do maksimum zachowanie uzębienia, leczenie endodontyczne, odbudowa korony specjalnymi materiałami, przywrócenie. Jeśli leczenie nie jest możliwe, uciekają się do usunięcia i późniejszej implantacji lub protetyki.
8. Nadwrażliwość. Wrażliwość objawia się narażeniem na zimne, gorące, pikantne, kwaśne, słodkie potrawy. Ból może również wystąpić podczas mycia zębów, gdy wychodzisz na zimne powietrze.

Mimo swojej wielkości siekacze są dość delikatne. Osiągają długość do 9 mm i szerokość do 6 mm. Nie tylko wygląd osoby zależy od jej stanu, ale także całego procesu żucia.

Piękne przednie zęby tworzą piękny uśmiech. Zadbaj o zęby, bo to jedyny organ w ludzkim ciele, który sam się nie leczy.