Szpilki (szpilki parapulpalne) umożliwiają odbudowę zęba bez usuwania nerwu

Kołki parapulpalne to konstrukcje w postaci gwintowanych metalowych prętów o cylindrycznym kształcie z różnych stopów metali. Przeznaczone są do odbudowy zepsutego zęba o dużej powierzchni dotkniętego obszaru, gdzie konieczne jest przeprowadzenie prac odbudowy oraz wyeliminowanie retencji zęba.

Szpilki lub szpilki parapulpalne są używane od lat 30-tych XX wieku i mają szeroką gamę modeli dla każdego indywidualnego przypadku. Wszystkie mają wspólną cechę: rozmiar szpilki nie przekracza 6 mm długości i 2 mm średnicy.

Do czego są używane

Szpilki stosuje się najczęściej przy pracy z zaburzonym wzrostem i rozwojem zębów w okresie ząbkowania (zatrzymanie). Stosuje się je również w rozwiązywaniu problemów z zębiną i szkliwem, w przypadkach, gdy przygotowana próchnica nie znajduje się zbyt blisko ubytku zęba. Służy do wzmacniania materiałów wypełniających w tkankach twardych.

Z jakich materiałów są wykonane?

Piny parapulpalne wykonane są z metali, pokrywając je polimerowym włóknem szklanym, kompozytem ceramicznym lub materiałami z włókna węglowego.

Do produkcji wykorzystywane są następujące metale:

• złoto;
• paladium;
• platyna;
• mosiądz;
• tytan;
• Stal nierdzewna;
• stop złota i tytanu;
• stop złota i platyny;
• stal nierdzewna pokryta azotynem tytanu;
• inne stopy tych metali.

Wybór zależy od możliwości i pragnień pacjenta, a także od zaleceń stomatologa.

Funkcje aplikacji i wskazania do instalacji

Cechą charakterystyczną szpilek przymiazgowych jest to, że są one instalowane w twardych tkankach zęba bez wpływu na miazgę.

Podczas leczenia pacjenta stomatolog zaleca instalację w takich przypadkach:

1. Gdyby oderwała się część (narożnik lub krawędź tnąca).
2. Ząb jest poważnie dotknięty próchnicaale korzeń i kanały są zdrowe.
3. Pacjent cierpi na wady niepróchnicowe: hipoplazja, erozja, przetarcie szkliwo.
4. Niezbędne jest odbudowanie części zęba, która ma być na nim zamontowana korony.
5. Konieczne jest wzmocnienie cienkiej ściany.

Kołki nie zawsze są zainstalowane, istnieje lista przeciwwskazań:

• choroba przyzębia;
• próchnica korzeni;
• choroby krwi;
• ciąża;
• choroba umysłowa;
• ziarniniak w ustach lub torbiel;
• ściana zęba ma mniej niż 2 mm.

Niektóre przeciwwskazania można wyeliminować w krótkim czasie i przeprowadzić montaż kołków.

Jak montuje się szpilki dentystyczne

1. Przed założeniem szpilki stomatolog przeprowadza dokładne badanie jamy ustnej pacjenta. W przypadku zidentyfikowania problemów przepisuje leczenie, a po wyeliminowaniu chorób zakłada szpilkę.
2. Dentysta profesjonalnie oczyści jamę ustną, aby bakterie nie dostały się pod materiał wypełniający podczas procedury wprowadzania szpilki.
3. Końcówkę szpilki wkłada się w ścianę zęba i mocuje na jeden z trzech sposobów (mocowanie materiałem wypełniającym, wbijanie młotkiem dentystycznym lub wkręcanie).
4. Gdy słupek jest na miejscu, jest zabezpieczony specjalnym cementem wysokiej jakości, który zapewnia mocne trzymanie.
5. Cement jest suszony pod specjalną lampą.
6. Po zabiegu dentysta daje rekomendacje pacjentowi przestrzegając kilku zasad: odmawiaj mycia zębów przez jeden dzień, nie używaj nici dentystycznej, zmień dietę na 2-4 tygodnie na rzecz miękkich pokarmów.

Zalety i wady technologii

Jak każda technologia, szpilki mają swoje zalety i wady.

Zalety:

• umożliwia nieusuwanie chorego zęba;
• jest używany bez problemów od ponad 10 lat;
• instaluj nawet przy mocno zepsutych zębach;
• rozsądna cena.

Niedogodności:

• możliwa alergia na materiały szpilki;
• błędy w instalacji lub nieprzestrzeganie zaleceń po zabiegu mogą powodować próchnicę i zniszczenie korony;
• obciążenie szczęki nie jest prawidłowo rozłożone - kołki wykonane są z metalu;
• niektóre rodzaje szpilek są widoczne przez materiał wypełniający.

Opinia pacjentów klinik stomatologicznych

Pomimo tego, że technologia jest uważana za przestarzałą, słupki przypulchne są popularne, ponieważ wynik i jakość zabiegu przewyższa oczekiwania.