Separacja wieńcowa: wskazania, technika

Chęć posiadania pięknego uśmiechu pozwoliła stomatologii zrobić krok naprzód. Wiele nowoczesnych klinik jest dziś gotowych zaoferować swoim klientom nową usługę - separacja zębów.

Istotą zabiegu jest stworzenie niezbędnej przestrzeni pomiędzy sąsiednimi zębami.

Istnieją dwa główne rodzaje separacji - proksymalna (boczna) i wieńcowo-korzeniowa.

Pierwsza polega na szlifowaniu małej warstwy szkliwa (1/4 mm) po bokach za pomocą specjalnych narzędzi dentystycznych, aby nadać zębom estetyczny wygląd.

Drugi wymaga interwencji chirurgicznej i ma charakter leczniczy.

Istota separacji wieńcowo-korzeniowej

Operacja jest wykonywana, gdy system korzeniowy jest uszkodzony i ma na celu zachowanie narządu kostnego.

Separacja koronowa polega na wypiłowaniu zęba dwukorzeniowego w miejscu bruzd i usunięciu patologii w okolicy rozwidlenia (oddzielenie korzeni międzyzębowych). Po wygojeniu wykonuje się protetykę - na każdej części zakłada się zakładkę na kikut, do której następnie mocowana jest korona.

W wyniku operacji zamiast jednego zęba z dwoma korzeniami pojawiają się dwie jednostki jednokorzeniowe.

Jeśli korona zostanie zniszczona ze zdrowym korzeniem, uszkodzona część koronowa jest usuwana, a proteza jest instalowana na systemie korzeniowym.

Wskazania

Separację przeprowadza się na zębach trzonowych żuchwy. Stan uszkodzonego narządu ocenia lekarz dentysta i decyduje o potrzebie operacji.

Główne wskazania to:

• szkoda tkanka przyzębia II i III stopień w miejscu rozwidlenia i śmierci górnej części przegrody międzykorzeniowej;
• ciężka próchnica w wyniku niewłaściwej terapii;
• perforacja jamy zęba w związku z rozwojem procesów destrukcyjnych;
• obecność dodatkowych kanałów łączących jamę zębową z przyzębiem w strefie rozwidlenia.

Przeciwwskazania

Zabieg jest anulowany, jeśli podczas badania lekarz stomatolog wykryje następujące problemy:

• akrecja systemu korzeniowego;
• zbyt bliskie położenie rozwidlenia do wierzchołka korzeni - w przeciwnym razie można usunąć dość dużą część zęba;
• zapalenie tkanki przyzębia;
• najsilniejszy zapalenie szpiku;
• niszczący proces tkanki kostnej i próchnica strefa korzenia poddziąsłowego;
• ruchliwość zębów - w takim przypadku separacja może spowodować poważne uszkodzenia (do 50% długości korzenia) tkanka pęcherzykowa;
• niedrożność kanałów korzeniowych wymagająca konserwacji;
• obecność cienkiej warstwy tkanki kostnej w pobliżu systemu korzeniowego, co nie pozwoli jednostce trzonowej wytrzymać dużego obciążenia żucia.

Ponadto operacja zostanie odroczona, jeśli pacjent ma choroby układu sercowo-naczyniowego, cukrzycę, wirusy i przeziębienia, patologie wątroby, problemy neuropsychiatryczne, choroby krwi, zaburzenia czynności nerek, a także ograniczenia wiekowe (dla osób starszych) pacjentów).

Prognoza

Według samych lekarzy separacja wieńcowo-korzeniowa to wielkie osiągnięcie stomatologii medycznej, która ma wiele zalet:

1. Możliwe jest uratowanie uszkodzonego zęba.
2. Operacja zajmuje trochę czasu i jest łatwa do przeprowadzenia.
3. Po zabiegu nie ma potrzeby odbudowy tkanki kostnej.
4. Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu miejscowym i jest całkowicie bezbolesna.

Należy jednak pamiętać, że separacja wieńcowo-korzeniowa nie jest jeszcze przeprowadzana wszędzie. Dentyści podejmują ją dopiero wtedy, gdy nie ma innych możliwości uratowania uszkodzonego zęba i nie ma przeciwwskazań.

Główne wady separacji wieńcowo-korzeniowej to kruchość „nowych” zębów i możliwe powikłania.

Etap przedoperacyjny

Separacja wieńcowo-korzeniowa jest planowana z wyprzedzeniem.

Najpierw pacjent przechodzi niezbędne badanie, składające się z następujących procedur:

1. Wykonanie anamnezy - naprawienie wszystkich chorób, które pacjent ma w czasie leczenia.
2. Dogłębne badanie organizmu - ogólne badania moczu i krwi, biochemiczne badania krwi, testy na zakażenie wirusem HIV, testy na kiłę i wirusowe zapalenie wątroby. Na podstawie uzyskanych wyników staje się jasne, czy operacja jest możliwa, czy nie. Gdy w historii choroby wymienione są inne choroby, wykonuje się dodatkowe badania. W przypadku stwierdzenia poważnych przeciwwskazań podczas badania, pacjentowi zostanie zaproponowana operacja po przejściu odpowiedniego przebiegu leczenia.
3. Usunięcie testów alergicznych na leki stosowane podczas operacji.
4. RTG jamy ustnej.
5. Tomografia komputerowa - pozwala zobaczyć miejsce uszkodzenia, jego kształt i wielkość.
6. Przygotowanie jamy ustnej - profesjonalne czyszczenie pewnymi środkami; leczenie rosnących zębów w pobliżu; usuwanie korzeni, które już nie nadają się do odbudowy; wypełnienie kanału korzeniowego.
7. Organizacja postawy psychologicznej.

Postęp operacji

Operację przeprowadza się w następującej kolejności:

1. Przygotowanie narzędzi.
2. Wprowadzenie znieczulenia.
3. Nacięcie w błonie śluzowej uszkodzonego obszaru, nacięcie w okostnej.
4. Oderwanie tkanki, wytworzenie płata okostnowego, dojście do zakończenia wyrostka zębodołowego.
5. Usunięcie wiertłem tkanki kostnej powyżej obszaru korzenia.
6. Oddzielenie części koronowej.
7. Usunięcie uszkodzonych obszarów strefy koronowej i korzenia.
8. Szlifowanie ostrych krawędzi poziomicą.
9. Usuwanie granulatu, łyżeczkowanie.
10. Antyseptyczne leczenie pola operacyjnego, osuszenie rany.
11. Hemostaza.
12. Mocowanie części narządu za pomocą szyny lub noracrylu z sąsiednimi elementami.
13. Umieść klapkę klapki w jej pierwotnym położeniu.
14. Szycie zewnętrznej powierzchni.

Po operacji pobiera się wyciski z fragmentów zęba w celu wykonania koron i przygotowuje się korzenie do ich założenia.

Znaczenie łyżeczkowania

Kiretaż - niezbędna procedura separacji wieńcowo-korzeniowej.

Wykonuje się, jeśli pacjent:

• uszkodzone tkanki przyzębia;
• zapalenie dziąseł;
• duże (3 mm i wyższe) kieszonki przyzębne;
• obszerny złoża kamienia;
• zdrowa tkanka zamienia się w ziarninowanie.

Łyżeczkowanie oczyszcza zewnętrzną część zęba, okolice okołozębowe, kieszonki, likwiduje krwawienie dziąseł i ziarnistości oraz zapobiega infekcjom. Jeśli zabieg zostanie przerwany, pacjent napotyka silny ból i rozwijające się patologie zapalne.

Łyżeczkowanie wykonuje się przy użyciu różnych instrumentów (skaler, motyka, kireta) lub ultradźwięków.

Łyżeczkowanie kieszonek przyzębnych na wideo:

Etap pooperacyjny

Okres rekonwalescencji w przypadku braku powikłań i patologii trwa zwykle 7-8 dni. Gdy znieczulenie przestaje działać, w miejscu operacji możliwe są nieprzyjemne odczucia.

Codziennie przez 5 dni przeprowadza się antyseptyczne leczenie uszkodzonego obszaru, szóstego dnia szwy są usuwane.

W okresie rehabilitacji pacjent powinien:

• przestrzegaj higieny jamy ustnej, ostrożnie omijając uszkodzony obszar;
• jedz miękkie, puree;
• nie żuj uszkodzonej strony;
• podczas jedzenia unikaj nagłych zmian temperatury;
• pij więcej płynów;
• stosuj środki przeciwskurczowe i regenerujące zalecone przez lekarza;
• rzucić palenie w ciągu pierwszych kilku godzin po zabiegu;
• stosować na zimno;
• unikaj ciężkiego wysiłku fizycznego.

Korony tymczasowe można założyć miesiąc po operacji, korony stałe zakłada się po 4-5 miesiącach w przypadku braku powikłań.

Komplikacje

Pomimo tego, że operacja jest dość szybka i bezbolesna, w okresie pooperacyjnym nie wyklucza się następujących powikłań:

• uszkodzenie miazgi;
• zapalenie dziąseł - wynika z użycia niesterylnych narzędzi lub niewłaściwej pielęgnacji jamy ustnej po zabiegu;
• krwawienie - eliminowane za pomocą środków zwężających naczynia krwionośne i zapewniających dobrą krzepliwość krwi;
• rozbieżność szwów - występuje najczęściej z winy pacjenta w przypadku nieprzestrzegania zaleceń lekarza;
• zwiększona wrażliwość obszaru okołooperacyjnego.

Cena

Koszty gotówkowe są określane przez następujące czynniki:

• diagnostyka;
• ilość pracy wykonanej podczas operacji;
• cena leków znieczulających i innych;
• koszt konsultacji specjalistycznych i usług dodatkowych.

Średnio w Moskwie i regionie moskiewskim procedura kosztuje od 4000 rubli.