Krauroza sromu: kod ICD-10, etapy, jak to wygląda, leczyć środkami ludowymi, diagnoza choroby, zalecenia kliniczne

Zanikowe uszkodzenie zewnętrznych narządów układu rozrodczego jest powszechnym zjawiskiem w praktyce ginekologicznej. Na stan skóry z reguły wpływają procesy dystroficzne zachodzące w tkankach. Takie zjawiska obejmują kraurosis sromu. Często stan ten postępuje i prowadzi do onkologii, dlatego wymaga obowiązkowej i natychmiastowej interwencji medycznej. Według ICD 10 kraurosis sromu ma kod N90.0 i odnosi się do chorób sromu o charakterze niezapalnym.

Co to jest kraurosis sromu i jak wygląda

Krauroza sromu jest przewlekłą patologią u kobiet, która objawia się zmianami dystroficznymi w tkankach narządów. Zwykle jest to widoczne w postaci deformacji i zgrubienia skóry pochwy i warg sromowych. Inną nazwą kraurosis sromu jest liszaj twardzinowy. W praktyce ginekologicznej taka patologia jest uważana za stan przedrakowy.

Ostrzeżenie! Ponieważ chorobie towarzyszy uszkodzenie błony śluzowej narządów płciowych, to z kolei prowadzi do całkowitej lub częściowej dysfunkcji sromu.

Etapy kraurosis sromu

Choroba sromu Kraurosis dzieli się zwykle na kilka etapów:

1. Pierwszy - charakteryzuje się pierwotnymi zmianami i deformacjami błon śluzowych i skóry genitaliów. Proces ten wiąże się ze stanem zapalnym i niewystarczającym przepływem krwi do zmian.
2. Drugi - nabłonek zewnętrznych narządów płciowych ulega jeszcze większym zmianom, widoczne staje się rogowacenie tkanek. Dodatkowo odnotowuje się pigmentację, łuszczenie i początkowy etap deformacji warg sromowych dużych i małych.
3. Trzeci - następuje aktywne zastąpienie dotkniętego nabłonka tkanką bliznowatą. Praktycznie całkowita atrofia prowadzi do zakłócenia funkcjonowania sromu - wejście do pochwy zwęża się, wargi sromowe zmniejszają się.

Ważny! Krauroza sromu często występuje u kobiet w okresie menopauzy. Jednak zanik tkanek narządów płciowych może pojawić się również po 30. roku życia.

Przyczyny kraurosis sromu

Sercem kraurosis sromu, która na zdjęciu wygląda jak zanik tkanek miękkich, jest reakcja nabłonka na niekorzystne czynniki zewnętrzne. W związku z tym choroba ma charakter wyłącznie polietiologiczny. Często jest to samodzielna diagnoza, która może być również wynikiem innych patologii, takich jak niewydolność układu hormonalnego czy infekcje.

Możliwe przyczyny kraurosis:

1. HPV to choroba przenoszona drogą płciową. Wirus dostający się do komórek skóry powoduje aktywną dysplazję tkanek, na zewnątrz objawia się to powstawaniem nowotworów - brodawczaków. Kraurosis może wystąpić na tle długotrwałego leczenia infekcji HPV, której połączenie ze zmianami zwyrodnieniowymi sromu często prowadzi do powstania komórek nowotworowych.
2. Patologie endokrynologiczne. Często objawy kraurosis sromu są związane z brakiem hormonów płciowych. Dodatkowo do rozwoju choroby przyczynia się patologia nadnerczy, jajników i tarczycy.
3. Choroby zakaźne o różnej etiologii, w tym rzeżączka i opryszczka. Mikroorganizmy chorobotwórcze tych dolegliwości wpływają na tkanki, powodując jednocześnie procesy zapalne w postaci przewlekłej.
4. diagnozy autoimmunologiczne. W takim przypadku system obronny organizmu zaczyna aktywnie atakować własne tkanki.

Ważny! Według badań i statystyk kraurosis sromu jest często związany z boreliozą i wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Wytyczne kliniczne dotyczące kraurosis zwracają uwagę na fakt, że w diagnozie ważne jest, aby nie tracić z pola widzenia czynników ryzyka:

1. Dziedziczna historia niekorzystnego typu - patologie skóry i reprodukcji u najbliższych krewnych.
2. Choroby przewlekłe występujące na tle patologii autoimmunologicznych - cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna.
3. Negatywne czynniki typu psychogennego.
4. Regularna traumatyzacja skóry sromu (skaleczenia, oparzenia, skręcenia).
5. Patologie związane z przemianą materii, otyłość.
6. Nieprofesjonalne środki terapeutyczne i diagnostyczne w zewnętrznych narządach płciowych.
7. Reakcje alergiczne, które pojawiły się na tle nadwrażliwości układu odpornościowego.

Objawy kraurosis sromu

Pierwotne objawy kraurosis sromu są zwykle prawie niewidoczne dla kobiety. Normalne to lekkie mrowienie w okolicy krocza, któremu towarzyszy zwiększona suchość. Postępująca diagnoza charakteryzuje się swędzeniem, nasilającym się w nocy, deformacją warg sromowych mniejszych i większych.

Dodatkowe objawy kraurosis narządów płciowych:

• brak nawilżenia podczas podniecenia seksualnego;
• zauważalne przekrwienie skóry wokół pochwy;
• przerzedzenie linii włosów;
• zmiana koloru genitaliów, pojawienie się wyraźnej pigmentacji;
• szorstkość i zgrubienie nabłonka poza narządami płciowymi;
• ból podczas wypróżnień i oddawania moczu;
• dyskomfort podczas stosunku;
• zwężenie wielkości łechtaczki i warg sromowych;
• zmniejszenie przejścia do pochwy;
• zaburzenia snu, niepokój;
• obecność małych pęknięć i oznak pękniętych naczyń w okolicy narządów płciowych;
• zmniejszona koncentracja i wydajność.

Równolegle objawowy obraz choroby negatywnie wpływa na stan psycho-emocjonalny pacjenta. Szczególny dyskomfort powoduje ciągłe pieczenie błony śluzowej narządów płciowych. Ponadto powstałe defekty kosmetyczne zakłócają normalną aktywność seksualną.

Diagnoza kraurosis sromu

Pierwszym krokiem do prawidłowego zdiagnozowania kraurozy sromu jest wizyta u lekarza i wywiad z pacjentką. Nawet przy szczegółowym badaniu można wykryć początkowe oznaki choroby.

Aby potwierdzić diagnozę, konieczne jest przeprowadzenie szeregu badań laboratoryjnych i instrumentalnych:

1. Skrobanie wymazu z błony śluzowej pochwy. Do pobrania biomateriału służy specjalny wacik. Za pomocą cytologii możesz wykluczyć lub potwierdzić obecność nieprawidłowych komórek w ciele. Dodatkowo do wykrywania obecności patogenu wykorzystywane są specjalne pożywki. Jest to konieczne w przypadku podejrzenia infekcji.
2. Wulwoskopia. Jest to zewnętrzne badanie narządów płciowych za pomocą urządzenia optycznego o wielokrotnym powiększeniu. Wcześniej strona była leczona preparatami antyseptycznymi.
3. Badanie krwi. Pozwala określić stosunek enzymów w sensie jakościowym i ilościowym. Dodatkowo wykonuje się immunogram w celu wykluczenia choroby autoimmunologicznej. Celem badania krwi jest poszukiwanie przeciwciał, których powstawanie jest charakterystyczne, gdy w organizmie pojawiają się komórki chorobotwórcze.
4. Biopsja. Jest to wyrywanie małego obszaru dotkniętej tkanki w znieczuleniu miejscowym. Otrzymany materiał jest badany w celu ustalenia przyczyny zmian dystroficznych w skórze genitaliów. Dzięki tej metodzie możesz wiarygodnie zobaczyć obecność komórek rakowych.

Ważny! Optymalne jest przeprowadzenie kilku procedur diagnostycznych na raz, co umożliwi postawienie dokładniejszej diagnozy. W niektórych przypadkach może być konieczna konsultacja dermatologa, immunologa i wenerologa.

Jak leczyć kraurozę sromu?

Możliwości leczenia choroby zależą bezpośrednio od stadium zmian dystroficznych, obecności ryzyka onkologicznego, wieku kobiety i współistniejących diagnoz. Ważne jest, aby zwracać uwagę nie tylko na przyczynę występowania kraurosis, ale także na usunięcie zewnętrznych wad sromu.

Główne metody leczenia:

1. Antybiotyki, leki przeciwwirusowe i przeciwgrzybicze. Taki schemat jest wymagany w przypadku wykrycia infekcji.
2. Leki przeciwhistaminowe i kortykosteroidy. Takie maści na kraurozę sromu poprawiają krążenie krwi w tkankach i łagodzą nieprzyjemne objawy zapalenia.
3. Miejscowe środki z progesteronem i estrogenem. Często przy chorobie występuje niedobór takich hormonów.
4. Laserowe leczenie kraurosis sromu polega na usunięciu brodawczaków. Dodatkowo można zastosować kriochirurgię.
5. Blokada nerwu układu rozrodczego za pomocą leków.
6. Fizjoterapia - rozgrzewka sprzyja szybkiej regeneracji tkanek.
7. W przypadku braku efektu leczenia zachowawczego wymagana jest interwencja chirurgiczna w postaci ablacji lub ekspozycji na ciekły azot.

Ważny! Dodatkowo zaleca się przestrzeganie diety, przyjmowanie witamin i środków uspokajających.

Jak leczyć kraurozę sromu za pomocą środków ludowych

Jako pomocniczą metodę terapii można wykorzystać tradycyjne receptury medycyny:

1. Nakładaj olej lniany na dotknięte obszary za pomocą wacika co najmniej trzy razy dziennie.
2. Przeprowadź kąpiele z rumiankiem farmaceutycznym - szklanką suchej masy w trzech szklankach wrzącej wody, odcedź i dodaj do miski do przyszłej procedury.
3. Umyć roztworem sody w połączeniu z mydłem smołowym.
4. Zrób nalewkę z glistnika na wódce przez 3-4 dni, wytrzyj obszary dotknięte croirozą powstałym produktem.

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Głównym niebezpieczeństwem kraurosis sromu jest ryzyko zachorowania na raka. Według statystyk około 35% kobiet z tą diagnozą cierpi w przyszłości na raka.

Ponadto zaawansowane formy choroby powodują powstawanie głębokich pęknięć. Dzięki nim ryzyko infekcji w organizmie jest wysokie.

Środki zapobiegawcze i prognozy

Zapobieganie kraurozie może być zarówno pierwotne, jak i wtórne. Pierwsza obejmuje następujące środki:

• higiena;
• noszenie bielizny wykonanej z naturalnych materiałów;
• odpowiednie odżywianie.

Profilaktyka wtórna - terminowa wizyta u lekarza, regularna wulwoskopia w celu wykluczenia onkologii.

W większości przypadków całkowite przywrócenie skórze sromu do pierwotnego wyglądu nie będzie możliwe. Jednak terminowe kompleksowe leczenie pomaga spowolnić zmiany dystroficzne w tkankach.

Wniosek

Krauroza sromu jest stanem patologicznym, który jest zmianą zwyrodnieniową tkanek pochwy z częściową utratą jej funkcjonowania. Ma zwiększone ryzyko rozwoju onkologii, dlatego wymaga obowiązkowej interwencji medycznej.

Recenzje na temat leczenia kraurosis sromu u kobiet