Atrezja pochwy: przyczyny, oznaki, diagnoza, kod ICD

Atrezja pochwy jest zjawiskiem patologicznym, które polega na zakażeniu jej światła tkanką łączną. Istnieje kilka form i rodzajów tej diagnozy, w szczególności może to być zarówno pierwotna, wrodzona, jak i wtórna, która została nabyta w wyniku pewnych negatywnych czynników. Zgodnie z jego rozmieszczeniem atrezja może być zarówno całkowita, jak i częściowa, częściej dolna jedna trzecia pochwy. Stanowi mechaniczną przeszkodę w zajściu w ciążę i poród, a także utrudnia lub całkowicie blokuje odpływ krwi menstruacyjnej.

Co to jest atrezja pochwy?

Atrezja pochwy jest powszechną diagnozą ginekologiczną o kodzie ICD N89.5. Przy tej chorobie dochodzi do przerostu ścian kanał szyjki macicy z tkanką włóknistą, podczas gdy wszystkie narządy układu rozrodczego - szyjka macicy i jama macicy, jajniki - przebiegają prawidłowo funkcjonować.

W zależności od formy, ginekologia kliniczna wyróżnia następujące typy atrezji:

1. Kompletna - cała jama pochwy jest zarośnięta.
2. Częściowe - połączenie ścian w górnej, środkowej lub dolnej części (dolna trzecia).

Ważny! Atrezja jako choroba nie jest uważana za zbyt powszechną, na 10 000 pacjentów rozpoznawana jest u 2-3.

Przyczyny atrezji pochwy

Przyczyny choroby zależą od jej postaci, a także od lokalizacji patologii. Na przykład atrezja pierwotna lub wrodzona wynika z wad rozwojowych przewodów Müllera, które nie łączą się z zatoką moczowo-płciową. Sprzyjają temu różne niekorzystne czynniki w postaci chorób przenoszonych drogą płciową, które wpływają na rozwój płodu:

• rzęsistkowica;
• mykoplazmoza;
• opryszczka narządów płciowych;
• HPV;
• ureaplazmoza.

Drugi typ atrezji jest wtórny lub nabyty, promują go następujące zjawiska:

• procesy zapalne w narządach miednicy - zapalenie jelita grubego, zapalenie pochwy;
• uraz porodowy pochwy;
• nieudane interwencje chirurgiczne;
• skomplikowane procedury medyczne;
• mycie stężonym roztworem dezynfekującym.

Rozwojowi atrezji często sprzyjają infekcje przenoszone przez chorego w młodym wieku. Należą do nich szkarlatyna, błonica, zapalenie przyusznic.

Objawy atrezji pochwy

Atrezja dolnej jednej trzeciej pochwy ma objawowy obraz podobny do każdej innej lokalizacji patologii. Oznaki adhezji zależą również wyłącznie od rodzaju choroby. W atrezji pierwotnej obserwuje się następujące objawy:

1. W okresie pierwszej miesiączki dziewczęta nie mają zewnętrznego krwawienia miesiączkowego, ale regularnie występują bóle ciągnące w podbrzuszu.
2. W zależności od miejsca połączenia ścian dochodzi do nagromadzenia krwi menstruacyjnej, co prowadzi do rozciągnięcia pochwy, jajowodów i macicy. W związku z tym prowadzi to do pojawienia się hematokolpów, hematosalpinx i hematometru. W tym drugim przypadku oprócz bólu możliwa jest utrata przytomności.
3. Wada wrodzona może być zdiagnozowana u niemowląt i zwykle wiąże się z lękiem dziecka z powodu trudności z oddawaniem moczu.

Atrezji wtórnej, która zwykle występuje na tle poprzednich infekcji lub nieudanych manipulacji medycznych, towarzyszą następujące objawy:

• brak odpływu krwi menstruacyjnej;
• ciągnący i obolały ból w podbrzuszu;
• bolesność podczas stosunku obserwuje się przy częściowej atrezji, na przykład dolnej jednej trzeciej pochwy.

Jako niebezpieczny objaw wtórnej atrezji może działać rozwój chorób, takich jak zapalenie otrzewnej, zapalenie miednicy, pęknięcie jamy macicy.

Przy przetokowej postaci choroby można dołączyć infekcje prowadzące do powstania ropy. Ten z kolei wlewa się do jamy brzusznej, powodując zagrożenie dla życia pacjenta.

Diagnostyka

Jako środki diagnostyczne w celu określenia zespolenia ścian pochwy oraz rodzaju i rodzaju atrezji wybiera się następujące metody badawcze:

1. Pierwotne badanie ginekologiczne na krześle, podczas którego lekarz może określić obecność hematokolpos, który wystaje z luki narządów płciowych w postaci kopulastej formacji. Przeprowadzenie badania odbytniczo-brzusznego pozwala wykryć stan macicy i jajowodów, które mogą być wysoko położone, powiększone i bolesne. Za pomocą sondowania lekarz określa lokalizację zrostu, głębokość pochwy, co jest cenną informacją przy planowaniu dalszej operacji plastycznej.
2. Pobranie wymazu z pochwy do badań laboratoryjnych. Ta analiza upewni się, że antybiotykoterapia jest konieczna w przypadku infekcji.
3. Ultradźwięki narządów miednicy, które pozwolą Ci wizualnie określić obecność hematometru, pyometru, pyosalpinx i określić ich rozmiar. Jeśli są za małe, sensowne jest wykonanie rezonansu magnetycznego narządów miednicy.

Współczesna ginekologia wykorzystuje waginografię i diagnostyczną laparoskopię jako dodatkowe metody badawcze. W przypadku ropomoczu lub ostrej retencji konieczne jest poddanie się badaniu przez urologa. Dotyczy to zwłaszcza objawów przetoki.

Leczenie atrezji pochwy

Leczenie atrezji dolnej jednej trzeciej pochwy jest rozumiane jedynie jako interwencja chirurgiczna. Zwykle jest to plastyka pochwy, która obejmuje:

• eliminacja zespolenia jamy pochwy z tkanką włóknistą;
• przywrócenie drożności dróg rodnych.

Obowiązkowym momentem podczas operacji jest otwarcie uformowanej przegrody pochwy, a także opróżnienie uformowanych hematokolpos lub hematometrów przez kanał szyjki macicy. Po zwolnieniu wymagane jest obowiązkowe odkażanie jamy środkami antyseptycznymi, a także całkowite wycięcie przegród.

W wyniku zabiegu powstaje rana, której brzegi są zszyte katgutem, co pozwala nie tylko uzyskać drożność, ale także przywrócić kształt pochwy.

Jeśli nagromadzenie krwi przeszło już do jajowodów, konieczne jest wykonanie operacji usunięcia hematosalpinx przez jamę brzuszną. Warunkiem koniecznym rehabilitacji po operacji jest antybiotykoterapia. Po okresie rekonwalescencji kobieta przechodzi regularne badania ginekologa i prowadzi aktywne życie seksualne.

Ważny! W przypadku zagrożenia powtórną atrezją dolnej jednej trzeciej pochwy, okresowo wykonuje się bougienage.

Możliwe komplikacje i konsekwencje

Wśród powikłań powodujących atrezję pochwy najczęstsze to:

• infekcje wstępujące, zwłaszcza w obecności przetoki;
• posocznica;
• zapalenie otrzewnej;
• ponowne połączenie ścian pochwy, ich przyczepność.

Jeśli występuje powikłanie zakaźne, jest to obarczone uwolnieniem zakażonej krwi do obszaru otrzewnej, co prowadzi do rozwoju zapalenia otrzewnej. Niebezpieczne konsekwencje zagrażają zespoleniu ścian pochwy w przypadku niedrożności jajowodów. Może to doprowadzić do pęknięcia macicy, której cała zawartość zostanie również uwolniona do jamy brzusznej.

Zarośnięta atrezja grozi przypadkowymi ranami w macicy, pęcherzu moczowym lub odbytnicy.

Ostrzeżenie! Jako możliwe powikłanie można rozważyć przyleganie ścian pochwy, nadmierne bliznowacenie, które często powoduje nawracającą atrezję.

Środki zapobiegawcze i prognozy

Aby zmniejszyć ryzyko pierwotnej atrezji u kobiet w okresie ciąży ważne jest, aby przebieg ciąży odbywał się pod stałą kontrolą lekarza ginekologa. Zapobiegnie to i wykluczy rozwój wszelkich patologii wewnątrzmacicznych. Dotyczy to zwłaszcza możliwych problemów z tłem hormonalnym, w niektórych przypadkach wymagany jest kurs odpowiednich leków.

Aby wykluczyć infekcje seksualne, które często powodują rozwój wtórnej atrezji, ważne jest okresowe wykonywanie badań na obecność chorób przenoszonych drogą płciową. Dotyczy to zwłaszcza ciąży, kiedy kobieta jest podatna na choroby przenoszone drogą płciową.

Jako środki zapobiegania nabytej atrezji konieczne są:

• regularne badanie przez ginekologa;
• zaplanowane USG, testy;
• terminowe leczenie chorób narządów miednicy;
• dokładność podczas badania lekarskiego narządów płciowych;
• nietraumatyczne prowadzenie porodu fizjologicznego;
• zapobiegaj mechanicznym interwencjom w narządy płciowe, nie angażuj się w samodzielne podawanie leków.
• odmowa douche bez braku pilnej potrzeby.

W obecności patologii ginekologicznych u dziewcząt w młodym wieku ważne jest również regularne odwiedzanie lekarza, co pomoże zapobiegać przyleganiu i łączeniu ścian pochwy.

Wniosek

Atrezja pochwy, niezależnie od lokalizacji w górnej, środkowej lub dolnej trzeciej, to tworzenie przegród z tkanki włóknistej. Patologia wymaga obowiązkowej interwencji chirurgicznej, a także właściwych środków zapobiegających nawrotom. Atrezja wtórna i pierwotna spowodowana jest różnymi przyczynami, jednak niewłaściwie leczona może powodować negatywne i niebezpieczne konsekwencje.