Choroba Szogrena - jak nie osuszyć się żywe w swoim ciele?

zespół Sjogrena

- przewlekłe zapalenie tkanki łącznej, która występuje naruszenie funkcje układu odpornościowego.

Zazwyczaj występuje usterka, a ciało przyjmuje własne komórki jest obcy, poprzez produkcję przeciwciał.

często występuje u kobiet w średnim wieku, jest mniej powszechne u mężczyzn i dzieci. Charakterystyczne objawy to choroba oczu, pacjent może odczuwać pieczenie, zaczerwienienie i swędzenie powiek, niekiedy białą absolutorium zawartość pojawia się w kącikach oczu.

Sjogren Syndrome( syndrom Gougerot, zespół suchości, autoimmunologiczne ekzokrinopatiya) charakterystyczną zmianą chorobową nosogardzieli, aby przekształcić suche skórki na nosie, co prowadzi do rozwoju zapalenia ucha środkowego.

na temat przyczyn i czynników ryzyka

główne przyczyny choroby nie są znane. Najbardziej powszechne jest odpowiedzią organizmu na różne wirusy i wyglądu zapalnej błony śluzowej w połączeniu:

• z hipotermii i hipertermia;
• nadużywanie leków;
• nadwrażliwość organizmu;
• podczas odbierania stres, ponieważ w wyniku rozwoju choroby autoimmunologicznej.
• dziedziczność może być również przyczyną objawów chorobowych.choroby

Sjogrena dotyczy układu oddechowego u 50% pacjentów. Jest ból i suchość w gardle, duszność i kaszel.

wpływa również na naczyniach krwionośnych, układu nerwowego i pojawiają się reakcje alergiczne witamin, antybiotyków, substancji chemicznych, a nawet produktów spożywczych.

Obraz kliniczny

klinicznym objawem choroby jest wyrażona w śluzówki oczu i suchość w ustach, ślinianek przyusznych i choroby stawów.

powodu suchości w jamie ustnej, język staje się płynne i złożone. Na warg i języka pojawiają wolno gojące się złamania. Prawie wszyscy pacjenci z rogówki postępuje.

pojawienie się objawów ogólnoustrojowych chorób zapalnych przedstawia również obecność choroby Sjogrena. Uszkodzenie stawów może powodować bóle stawów i zapalenie stawów.

stadium choroby jest podzielone na podstawowe, a później wyrażone.

Każdy etap zespołem Sjogrena charakteryzuje się objawami:

1. Początkowo pacjenci często skarżą się na suchość w jamie ustnej i na wargach, występowanie zapalenia jamy ustnej i próchnicy zębów. W tym przypadku, badania laboratoryjne pokazują łagodne objawy zapalenia. W drugim etapie
2. objawów takich jak światłowstręt, niewyraźne widzenie i okulistycznych szczelin zmniejsza. Drugim wymaganym cechą choroby objawia się jako wzrost gruczołów ślinowych i występowania suchości w jamie ustnej. Jeśli na początku sucha choroby jest odczuwalne tylko podczas ćwiczeń, ciężka faza uczucie suchości ciągle martwi i nie ma potrzeby, aby zmyć stałych pokarmów. Zredukowana aktywność immunologiczna organizmu.Ślina w ustach jest praktycznie nieobecny, staje się lepka i pianką.
3. W późniejszych stadiach choroby brak śliny w jamie ustnej prowadzi do zaburzeń połykania, mowy i czasami, popękane usta. Charakter przepływu

patologii

przepływem sposób mogą być podostre lub przewlekłe formy zespół:

1. Przewlekła postać jest wyrażana w postaci objawów gruczołowych, które są spowodowane zmniejszeniem funkcji wydzielania gruczołów ślinowych i gruczołów łzowych. Zaburzenie łzowych gruczołów prowadzi do uszkodzenia wzroku, czego skutkiem jest uczucie pieczenia i zadrapania w oczach. Kiedy funkcja gruczołów ślinowych zostaje przerwana, błony śluzowe nabierają jasnoróżowego koloru, łatwo ulegają traumie przez kontakt.
2. Zewnętrzna postać choroby Sjogrena( podostre ) objawia się jako oznaka bólu w stawach i mięśniach. Temperatura ciała wzrasta. U 80% pacjentów występuje wzrost i występuje podrażnienie węzłów szyjnych, limfatycznych, podżuchwowych. Na skórze nóg pojawiają się krwawe wysypki, które ostatecznie rozprzestrzeniają się po całym ciele. Gruczoł tarczycy rozpala, funkcje gruczołów zwiększają się lub zmniejszają.

Rozpoznanie zespołu suchego

jest określane przez zmiany parametrów laboratoryjnych podczas wykonywania badania krwi.

Obecność czynników reumatoidalnych, hipergammaglobulinemii, redukcja leukocytów, pojawianie się przeciwciał przeciwko DNA i przyspieszenie ESR są głównymi objawami choroby.

Podczas stymulacji amoniakiem określa się spadek wydzielania łez. Wykonuje się biopsje, rezonans magnetyczny i radiografię kontrastową gruczołów łzowych i ślinowych.

Aby określić powikłania innych narządów, wykonuje się EKG, gastroskopię i radiogramy płuc.

Zespół przewlekłego Sjogrena występuje u 40% pacjentów. Często są to osoby starsze, choroba występuje w postaci pozaziemskich objawów. Młodzi ludzie często cierpią na podostre choroby.

Diagnostyka różnicowa jest wykonywana z układowym toczniem rumieniowatym, reumatoidalnym zapaleniem stawów i chorobami autoimmunologicznymi.

Instrumentalne metody diagnostyczne

Stosuje się instrumentalne metody określania choroby. W tym celu papier filtracyjny kładzie się za dolną powieką, a długość zwilżonego papieru mierzy się łzą.Jeśli wynik jest mniejszy niż 5 mm, gwarantowana jest obecność choroby.

Drugą metodą jest sialografiya-wprowadzony środek kontrastowy w kanale przyusznym z radiografią, ekspansja kanału wskazuje na obecność choroby.

Podejście terapeutyczne

Leczenie choroby Sjogrena powinno być kompleksowe, mające na celu przywrócenie zaburzeń immunologicznych i poszczególnych narządów. Lekarz - reumatolog, okulista i stomatolog powinni być leczeni.

Jeśli nie występują ciężkie objawy choroby, zaleca się podawanie prednizolonu w małych dawkach. Wyrażony i późny etap choroby wymaga leczenia prednizolonem i chlorbutyną, a następnie leczenia przez kilka lat.

Najbardziej skutecznym leczeniem ciężkich ogólnoustrojowych objawów choroby jest terapia pulsowa prednizolonem i cyklofosfamidem w dużych dawkach, a następnie przejście do stanu umiarkowanego.

W przypadku wyraźnych zaburzeń immunologicznych wykonuje się kombinację plazmaferezy i terapii impulsowej, która jest skuteczną metodą w leczeniu podostrego zespołu Sjogrena. Aby wyeliminować

śluzowej sucha objawowego leczenia: kolejność

1. Aby chronić oka Sztuczne kropli rozdzierania zawierających miękkie soczewki kontaktowe, zapobiegania chorobom wirusowym oczu przemyto roztworem antyseptyczne.
2. Aby znormalizować wydzielanie śliny w jamie ustnej, przepisał leki zawierające wapń, antybiotyki i stosował blokady blokujące nokainę.
3. Aby zmiękczyć usta i usta użyj oleju rokitnika i owoców róży. Należy również przepisać produkty zwiększające wydzielanie śliny( pomarańczowy, cytrynowy, grejpfrutowy, chrzanowy, musztardowy).
4. Wydzielnicza niewydolność żołądka jest leczona za pomocą kwasu solnego i naturalnego soku żołądkowego. W stosuje się roztwór dimeksydu do opracowywania przewlekłej świnki.
5. Do leczenia suchości nosogardzieli stosuje się roztwory sodu z użyciem turundocheku.
6. Suchość oskrzeli i tchawicy jest leczona przedłużonym przyjmowaniem bromu.

leczenie pacjentów z zespołem Sjogrena z zakażeniami spowodowanymi przez krioglobulinemii wytworzonego w metodzie in vitro w związku z terapią impulsów.

Jeśli te metody są nieskuteczne, przeprowadza się oczyszczanie krwi za pomocą specjalnego urządzenia z autoprzeciwciał.

Powikłania i konsekwencje

W przypadku przedwczesnego leczenia mogą wystąpić powikłania. Z reguły są to choroby wirusowe i infekcje: zapalenie zatok, zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli i zapalenie tchawicy. U 1/3 pacjentów występują zewnętrzne narządy płciowe. Jest suchość, pieczenie i zaczerwienienie pochwy.

Ze względu na zmniejszenie pocenia się skóra staje się sucha. Często dochodzi do naruszenia układu pokarmowego, rozwija się przewlekłe zapalenie żołądka, w związku z tym zmniejsza się apetyt i pojawiają się mdłości. Większość zarażonych ma chorobę wątroby i dróg żółciowych.

W celu zapobiegania

Aby zapobiec naruszeniu, należy przestrzegać wszystkich instrukcji lekarza, aby zapobiec zaostrzeniom. Konieczne jest również przestrzeganie prostych zasad:

• w celu ograniczenia obciążenia narządów wzroku;
• , jeśli zespół jest spowodowany inną chorobą, musisz leczyć przyczynę zdarzenia.
• , aby uniknąć stresujących sytuacji;

Przebieg choroby Sjogrena nie zagraża życiu człowieka. Powolna progresja tego zespołu jest możliwa dzięki szybkiemu leczeniu choroby.

W tym przypadku przywracana jest wydajność pracy pacjentów.

Późniejsza terapia choroby, zwykle kończy się otrzymaniem niepełnosprawności do pacjentów z powodu rozwoju poważnych manifestacji i komplikacji innych systemów.