Choroba związana z kamicą ślinową: przyczyny, objawy i leczenie sialoadenitis

Choroba

znany jest medycznie jako calculous ślinianki, a zwykli ludzie nazywają to ptyalolithiasis dość często.

główny patogenetyczne link jest powstawanie kamieni w przewodach gruczołów ślinowych. Najczęściej w procesie patologicznym obejmuje podżuchwowych uszczelnienia, a bardziej konkretnie, do jego przewodów. Kanały z podjęzykowej i przyuszniczych gruczołów ślinowych są dotknięte rzadziej.

Choroba występuje częściej u dzieci w wieku 7 - 12 lat.

choroby formacji

kamieni w gruczołach ślinowych, jeśli występujeprzewlekłe sialoadenita dostępność.Zapalenie tkanki gruczołu stworzenia warunków zaburzeń metabolicznych, zmieniając gęstość śliny i ich prędkość wypływu. Ostra postać choroby rzadko skomplikowane powstawaniu kamienia. Kamienie zdjęcie

prowadzi do przerwania wypływu śliny. Mechanizm wyrównawczy jest kanał ekspansji, ale ten mechanizm działa tylko przez krótki czas, a następnie zamyka się pierścień patogenezie.

powodu długiego stagnacji śliny w rozszerzonym kanale tworzy wszystkie warunki jego infekcji i powstawanie nacieku zapalnego.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Główną przyczyną powstawania kamieni w przewodach gruczołów ślinowych jest długa stagnacja śliny. Warunek ten wynika z: przewodów dyskinez

• ;
• zmiany zapalne - sialoadenity;
• zaburzenia procesów metabolicznych w ciele( fosfor i wymianę wapnia);
• zmniejszyć właściwości ochronne śliny;
• ciała obcego do wnętrza kanału.

czynnikiem predysponującym do ptyalolithiasis rozwoju jest obecność u pacjenta choroby przewlekłe spowodowane przez choroby metaboliczne w organizmie.

Cechy

rozwoju klinicznego calculous sialoadenita Gdy pacjent porusza szereg objawów, które zmusiły go do lekarza: ból

• w ustach podczas posiłku;
• suchość w jamie ustnej;
• trudności z otwarciem jamy ustnej;
• ślina staje się lepka i trudna do przełknięcia;ból
• w ucho

objawy rozwijają się stopniowo i znajdują się w różnych kombinacjach, w zależności od stopnia zaawansowania choroby. W początkowej fazie, zwanej bezobjawowy pacjent jedynie stwierdza występowanie nieprzyjemnych odczuć podczas jedzenia.

20 minut po mechanicznym dyskomfortu oddziaływania całkowicie znika i osoba nie przeszkadzało. Nie powinniśmy się oszukiwać, a nie zwracać uwagę na to, co się dzieje. Ten etap - jest to pierwsza wiadomość o tworzeniu procesu patologicznego. W przypadku braku leczenia, wchodzi ona ostrej fazy. Ostra

VS

ostrej przewlekłej ślinianki rozwija się gwałtownie, czasami w ciągu kilku godzin, przejawia ostrego bólu, gorączki, ogólne osłabienie i bóle głowy.

Proces ten w większości przypadków towarzyszy rozwoju ropnia lub tkanki łącznej. W miejscu wyjścia z gruczołu ślinowego wzrost kanałowych obrzęk, zaczerwienienia i czułości.

Wstęp jest utrudnione ze względu na wzrost żywności bolesność jakiegokolwiek działania mechanicznego. Gdy obserwuje siebie subiektywnych dolegliwości zauważyć rozejście ujścia kanału gruczołu ślinowego, suchość błon śluzowych, brak śliny wyboru otwory wylotowe małej ilości ropy. W chorobie

przejście w przewlekłych objawów zapalnych zniknie. Zapisane nieznaczny obrzęk asymetria rozwija łojowych, tworząc niewielki wzrost wielkości tkanki gruczołowej.

Podczas masowania kanału z niego przydzielana jest niewielka ilość lepkiej przezroczystej zawartości. Staranne badanie dotykowe może wykryć jedną lub więcej gęstych formacji w kanale.

Rozpoznanie choroby

W przypadku stwierdzenia pierwszych klinicznych objawów choroby związanej z kamicą ślinową należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

W diagnozie choroby współczesna medycyna posunęła się daleko w przód. Pacjent może zostać zbadany zarówno przez dentystę, jak i przez terapeutę ( pod nieobecność pierwszego).

Podczas badania lekarz może zidentyfikować główny objaw kliniczny - zwiększenie wielkości gruczołu ślinowego, obrzęk w otworze kanału wylotowego. W niektórych przypadkach, w badaniu palpacyjnym( podczas dotykania palcem guza palcem), w gruczołach ślinowych pojawiają się kamienie.

Aby potwierdzić i wyjaśnić diagnozę, lekarz może zlecić następujące badania: radiogram

• szczęki górnej lub dolnej w danym rzucie;
• tomografia komputerowa;Badanie USG
• .

Po dokładnym przestudiowaniu wyników badań lekarz może nie tylko dokonać trafnej diagnozy, ale także wyznaczyć jedyne prawdziwe i skuteczne leczenie.

Zespół środków terapeutycznych

Choroba związana z kamicą ślinową najczęściej wymaga leczenia chirurgicznego. Inwazyjną metodę leczenia stosuje się dopiero po nieskuteczności przebiegu leczenia zachowawczego.

W ostrej fazie choroby konieczne jest natychmiastowe rozpoczęcie leczenia. Gdy choroba przenosi się do postaci przewlekłej, przebieg terapii trwa długo, co najmniej dwa tygodnie.

Leczenie zachowawcze chorób związanych z kamieniem ślinowym obejmuje: podawanie

• leków , które wzmagają wydzielanie gruczołów ślinowych;
• kurs niesteroidowych leków przeciwzapalnych : obniża temperaturę, zmniejsza obrzęk tkanek, hamuje reakcję zapalną;
• terapia antybakteryjna ( w przypadku, gdy infekcja bakteryjna stała się przyczyną rozwoju choroby);
• leczenie fizjoterapeutyczne .

Metody leczenia zachowawczego obejmują żywienie składające się ze zmiażdżonych i zmielonych produktów. Zwiększ ilość ciepłego napoju( wywar z dogrose, napoje owocowe) w celu zwiększenia wydzielania śliny.

Podczas zabiegu należy zwiększyć częstotliwość zabiegów higienicznych: myć zęby po każdym posiłku, płukać jamę ustną co 2 godziny.

Leczenie choroby środkami ludowymi ma znaczenie pomocnicze i powinno być stosowane wyłącznie w połączeniu z tradycyjną medycyną.Najpopularniejszymi recepturami ludowymi są płukanie jamy ustnej solą sodową, resorpcją cytrynowego klina.

W przypadku przejścia choroby do postaci przewlekłej z epizodem zaostrzenia, konieczne staje się leczenie chirurgiczne.

W pierwszym etapie lekarze zalecają cynkowanie gruczołów ślinowych. Ta procedura polega na oddziaływaniu na żelazo prądu elektrycznego o małej mocy.

W niektórych przypadkach wystarcza to do zniszczenia kamieni na etapie formowania. Jeśli nie można zatrzymać procesu, konieczne jest przeprowadzenie interwencji operacyjnej.

Leczenie chirurgiczne

W praktyce klinicznej podano wyraźne wskazania do operacji:

• topienie tkanek gruczołów z powodu procesu ropnego;
• całkowite zablokowanie kanału dławika z rozwojem uporczywego zespołu bólowego.

Leczenie operacyjne polega na otwarciu kanału, zainstalowaniu drenażu. Dostęp operacyjny jest ustny.

Operacja wykonywana jest w znieczuleniu miejscowym. Lek podaje się w kilku miejscach, zaczynając od miejsca 1 do 2 cm za kamieniem.

Po obu stronach, dwie ligatury są umieszczone równolegle do przepływu kanału, które służą jako "uchwyty" dla asystenta chirurga. Dopiero po tym wykonuje się poprzeczne nacięcie błony śluzowej,

Kolejnym krokiem jest otwarcie kanału i wyjęcie kamienia. Rana nie jest zszyta, ale założona jest taśma lub rurka drenażowa. W ciągu 3-5 dni leki przeciwbakteryjne są wprowadzane do obszaru rany pooperacyjnej, aby zapobiec stanom zapalnym.

Profilaktyka krwawego zapalenia sialoadenitis

Nie ma specyficznej profilaktyki chorób kamienia ślinowego. Główne środki zapobiegawcze są ukierunkowane na higienę jamy ustnej i wykluczenie blokady mechanicznej przewodu ślinianek.

Powikłania i rokowanie

Powikłaniem ostrej postaci zaburzenia jest przejście do postaci przewlekłej. Przewlekła choroba kamienia ślinowego prowadzi do dysfunkcji w gruczole.

Przedłużony przebieg choroby powoduje przemianę tkanki gruczołowej w tkankę włóknistą lub łącznotkankową.W wyniku tego gruczoł nabiera kształtu guzowatego, traci zdolność do wykonywania podstawowych funkcji. Taka transformacja może przebiegać zgodnie z rodzajem transformacji guza.

Rokowanie choroby jest wątpliwe. W 50% przypadków, niezależnie od leczenia, występują nawroty. Profilaktyka wtórna ma na celu zapobieganie rozwojowi ciężkich postaci i powikłań.